Norka amerykańska to ciekawe zwierzę zamieszkujące większość Stanów Zjednoczonych. Ten mały ssak występuje również na wybrzeżach Arktyki w Ameryce i Kanadzie.
Ta norka jest zwierzęciem półwodnym, ponieważ stale żyje między wodą a lądem. Z tego powodu buduje swoje nory w pobliżu strumieni i strumieni na terenach leśnych. Ich preferowanym środowiskiem są obszary skaliste i wilgotne, z paprociami, które zapewniają im schronienie.
Norka amerykańska jest bardzo zwinnym i szybkim zwierzęciem, o lekkim ciele, które pozwala jej z łatwością poruszać się w ciasnych miejscach.Ogon tego małego zwierzęcia jest prawie tak długi jak jego ciało, co zapewnia mu dużą stabilność. Podobnie jak wydry, norki mają częściowo błoniaste stopy do poruszania się w środowisku wodnym.
Podobnie jak wiele innych łasicowatych, norka amerykańska wykazuje dymorfizm płciowy. Oznacza to, że samce są większe i cięższe od samic. Norka waży średnio dwa kilogramy i mierzy około 60 centymetrów.
Niestety to zwierzę od dłuższego czasu znajduje się w poważnym niebezpieczeństwie. Odkryj najważniejsze cechy małej norki amerykańskiej, a także jej aktualny stan zachowania.
Charakterystyka norki amerykańskiej
Norka amerykańska jest zwierzęciem stricte mięsożernym. Z tego powodu żywi się głównie małymi zwierzętami, które znajduje nad wodą.
Ich dieta składa się głównie z małych żab, ryb i salamandry.Jednak norka żywi się również myszami, krabami i ptactwem wodnym, jeśli uda jej się je złapać. Norki rzadko polują na większe zwierzęta, takie jak zające, ponieważ wolą mniejsze zwierzęta.
Jest zwierzęciem głównie nocnym, preferującym polowanie, gdy panuje ciemność. Ze względu na swój rozmiar i elastyczność norka jest doskonałym myśliwym.
Norek to samotnik, który większość czasu spędza bez towarzystwa. Ogólnie. norki są widoczne tylko w grupach w okresie godowym. Chociaż w tym okresie norki łączą się w pary z kilkoma partnerami, natychmiast wracają do życia samotnie.
W ten sposób po 50 dniach ciąży samica rodzi od dwóch do ośmiu młodych. Norki trzymają młode same do szóstego miesiąca życia, kiedy to usamodzielniają się i zaczynają samotnie polować.
Norki amerykańskie to zwierzęta uważane za piękne i dość przytulaśne. Od wieków poluje się na norkę amerykańską ze względu na jej miękką, jednolitą sierść.
Większość kolorów norek waha się od ciemnobrązowego do czarnego. Ogólnie rzecz biorąc, te ssaki mają ciemniejszy pasek na grzbiecie.
Hodowle norek i ochrona gatunku
Norka amerykańska jest hodowana w niewoli ze względu na piękne i pożądane futro. Dzięki starannej selekcji genetycznej norki osiągają rozmiary dwukrotnie większe niż norki żyjące na wolności.
Hodowle norek specjalizują się w wykorzystywaniu najbardziej „egzotycznych” kolorów futra. W naturze bardzo rzadko można spotkać jasne norki. Zamiast tego farmy genetycznie wyselekcjonowały norki pod kątem „czystych” kolorów. Te odcienie wahają się od bieli i szafiru do perły, błękitu i czerni.
W niewoli norka osiąga maksymalne rozmiary około ósmego miesiąca życia.
Klęski żywiołowe, brak odpowiednich środowisk i opieki oraz dobrowolne i mimowolne wypuszczanie norek spowodowały, że wiele populacji żyje w nienaturalnych dla nich siedliskach. Chociaż norka amerykańska pochodzi z Ameryki Północnej, obecnie występuje w Europie, Skandynawii, Rosji, Ameryce Południowej i niektórych częściach Azji.
Oprócz złego traktowania na fermach, norki są zagrożone przez polowania. W większości Stanów Zjednoczonych i Kanady norki są pożądaną zdobyczą w sezonie polowań.
Kolejnym zagrożeniem, które poważnie dotknęło norkę amerykańską, jest utrata ich siedlisk. Wylesianie nie tylko wyeliminowało dużą część ich naturalnego środowiska, ale wody rzek zostały skażone toksycznymi odpadami.
Na szczęście norka była gatunkiem bronionym przez różne grupy protekcjonistyczne. W przyszłości przewiduje się zmniejszenie liczby ferm norek.
