Pingwin białooki (Pygoscelis de Adeliae) to obok pingwina cesarskiego jedyny gatunek pingwina zamieszkujący cały kontynent antarktyczny. Można go zainstalować nawet w miejscach oddalonych od wybrzeża. Tym samym kolonia tych ptaków znajdująca się w Morzu Rossa jest uznawana za najbardziej wysuniętą na południe kolonię pingwinów na świecie.
Rodzaj Pygoscelis należy do rodziny nielotnych ptaków morskich Spheniscidae, jedynych w rzędzie Sphenisciformes. Warto wiedzieć, że potoczna nazwa tego gatunku pochodzi od „Ziemi Adeli”, wąskiego sektora Antarktydy Wschodniej.Adélie Land została nazwana na cześć żony francuskiego polarnika Julesa Dumonta d'Urville'a.
Wygląd pingwina Adélie
Jedną z charakterystycznych cech tego gatunku jest rzucający się w oczy pierścień białego upierzenia biegnący wokół oka. Ponadto dziób jest przeważnie czarny, ponieważ tylko u podstawy zmienia kolor na pomarańczowo-czerwony. Innym ważnym aspektem jest to, że ptak ten nie wykazuje wyraźnego dymorfizmu płciowego.
Gatunek średniej wielkości, dorosłe osobniki ważą około 5 kilogramów i osiągają około 70 centymetrów. Jeśli chodzi o upierzenie, dorosłe osobniki mają niebieskawo-czarną głowę, podbródek, gardło i tułów. Jak to jest charakterystyczne dla kilku gatunków pingwinów, brzuszna część ciała jest biała. Nogi i stopy są koloru matowo-białego do różowawego, a podeszwy są czarne.
Jak daleko rozciąga się geograficzny obszar występowania?
Pingwin Adélie to gatunek okołobiegunowy. Oznacza to, że obszar jego występowania jest ograniczony krawędzią szelfu lodowego Półwyspu Antarktycznego. Rzadko występuje na wodach otwartych i preferuje regiony z gęstym lodem.
Ich zasięg lęgowy rozciąga się od Cape Royds, zachodniego podnóża Wyspy Rossa, wzdłuż wybrzeża Antarktydy. Obszar ten rozciąga się od zachodniego wybrzeża Półwyspu Antarktycznego, wzdłuż wysp Morza Szkockiego, po Sandwich Południowy.
Okazyjnie pingwiny Adélie mogą odwiedzać wybrzeża Ameryki Południowej, Australii i Nowej Zelandii. Mogą również pojawiać się na subarktycznych wyspach na Oceanie Indyjskim i Spokojnym.
Wokalizacja jest bardzo ważna
Należy zaznaczyć, że rozpoznanie pary w liczebnych koloniach lęgowych tego gatunku może być trudne.Właściwe wykonanie gwarantuje, że zapasy żywności dotrą do właściwego gniazda. W ten sposób rozpoznanie wezwań pozwala uniknąć inwestowania energii reprodukcyjnej w potomstwo, które nie jest ich własnym.
Ciekawe jest to, że pary, które pomyślnie się rozmnażają, często powtarzają pary w kolejnych sezonach lęgowych. Według ekspertów ponowne spotkanie pary poprawia się dzięki indywidualnemu rozpoznawaniu słuchowemu, ponieważ pamięć utrzymuje się między porami roku.
Ogromne zadanie pingwina Adeli podczas żerowania w morzu
Pingwin Adélie żywi się głównie krylem, innymi małymi skorupiakami i małymi rybami. Zwykle znajdują swoją ofiarę na głębokości od dziesięciu do czterdziestu metrów. Chociaż istnieją zapisy, że mogą nurkować na głębokość do 170 metrów, prawie połowę czasu żerują na głębokości mniejszej niż 12,5 metra.
To wyczerpujące zadanie. Ogólnie rzecz biorąc, pingwiny Adélie spędzają dużo czasu na żerowaniu.Jego ilość zmienia się w zależności od lokalizacji kolonii, obfitości ofiar i wieku młodych. Ptak może być nieobecny od 9 do 25 dni iw tym czasie pokonuje odległości do 100 kilometrów od kolonii lęgowej. Jeśli jednak potomstwo jest młodym ptakiem, rodzice trzymają się bliżej kolonii lęgowej.
Wybór pary
Pingwin Adélie żyje i rozmnaża się w koloniach, które często mogą być dość duże, liczące tysiące. W 2014 roku na Danger Islets na północnym krańcu Półwyspu Antarktycznego zgłoszono odkrycie „super kolonii” pingwinów. Raport szacuje, że ta superkolonia może mieć ponad 1,5 miliona ptaków.
Należy zauważyć, że sezon lęgowy pingwinów Adélie jest bardzo krótki. Rozpoczyna się w październiku, gdy tylko temperatura wód przybrzeżnych wzrośnie powyżej zera. Często wody są nadal pokryte lodem.
Samce w pierwszej kolejności udają się na teren lęgowy i budują gniazda z kamieni ułożonych w kółko. W gnieździe samiec używa od ośmiu do dziesięciu kamieni ułożonych w taki sposób, aby uniemożliwić zsuwanie się jaj.
Ciekawe jest to, że samice wybierają sobie partnera do rozrodu, podczas gdy samce starają się zwrócić na siebie ich uwagę skrzeczeniem, pielęgnacją i popisywaniem się swoim gniazdem. Po selekcji para dokonuje wzajemnego pokazu dla wzmocnienia więzi.
Według opinii ekspertów rytuał pary może służyć do ogłaszania terytorium lęgowego lub koordynowania ich ruchów.
Kopulacja, inkubacja i pielęgnacja potomstwa
Rok po roku pingwiny Adélie wracają na to samo terytorium, co ich kolonie lęgowe. Tam samce lokalizują miejsce lęgowe i czekają, aż zostaną odnalezione przez partnerów. Następnie para wykonuje różne kopulacje.Zapłodnienie komórki jajowej następuje po około 24 godzinach.
Następnie samica składa maksymalnie dwa jaja. Ponadto samiec jest odpowiedzialny za inkubację, która trwa 33-35 dni. W tym czasie nic nie je. Po wykluciu pisklęta są wychowywane i chronione przez oboje rodziców przez 18 – 27 dni.
Po tym czasie cielę wchodzi w fazę szybkiego wzrostu. Zapotrzebowanie pisklęcia na pokarm jest tak duże, że oboje rodzice muszą żerować w tym samym czasie. Bez opieki pisklęta gromadzą się w grupach zwanych żłobkami. Śmiertelność wśród młodych ptaków jest wysoka.
W fazie odchowu, która trwa do momentu wylęgu, pisklęta przechodzą od karmienia dziennego do karmienia raz lub dwa razy w ostatnim tygodniu opieki.
Ciekawe odkrycie wypróżnień w gniazdach
Uczniowie tego gatunku od dawna donoszą, że pingwin-matka niechętnie zostawia swoje jaja bez opieki w gnieździe, nawet jeśli chce się załatwić.W ten sposób ptak nie chce też zabrudzić gniazda swoimi odchodami. W mgnieniu oka pingwin celuje w tył, podnosi ogon i wypuszcza pocisk odchodów.
Taborety pozostawiają promieniście z gniazda smugi białawego materiału o długości 30 – 40 centymetrów. W 2003 roku grupa naukowców obliczyła ciśnienie w odbycie potrzebne do wypchnięcia tego kału, które okazało się kilkakrotnie większe niż ciśnienie wywierane przez ludzkie ciało.
Zgodnie ze zgłoszonymi obserwacjami, maksymalna odległość lotu pingwina scata to niezwykłe 1,34 metra.
Stan ochrony
W 2014 roku raport naukowy oszacował, że światowa populacja pingwinów Adélie liczy około 3,79 miliona par. Według zdjęć satelitarnych uzyskanych w latach 2006-2011 odpowiada to 7,58 milionom dojrzałych osobników.Gatunek jest uważany przez IUCN za gatunek najmniejszej troski.
Według badań modelowania komputerowego przewiduje się, że obecny trend wzrostu liczby ludności może ulec odwróceniu w przyszłości. Stanie się tak, jeśli zmiany klimatu będą postępować zgodnie z obecnym torem.
Ważne jest, aby wiedzieć, że ze względu na brak możliwości lotu gatunek ten jest podatny na zanieczyszczenie mórz. Już wcześniej cierpiał na śmiertelność z powodu smarowania, podczas wycieku ropy Bahía Paraíso w 1989 r. Ponadto pozyskiwanie kryla może stanowić zagrożenie dla tego gatunku.
