Żółwice należą do rodzaju Cephalotes, który obejmuje 130 gatunków. Te bezkręgowce mają rozbudowany system kastowy w swojej kolonii, który obejmuje robotnice, żołnierzy i jedną królową.
Ciekawe jest to, że mrówki żółwie mają swoją nazwę, ponieważ ich robotnice mają twardą zewnętrzną skorupę. Jak żółw, mogą schować swoje czułki i nogi pod tą skorupą, gdy czai się niebezpieczeństwo.
Wielu może również rozpłaszczyć się na ziemi, a nawet wślizgnąć się pod korę, aby ukryć się przed drapieżnikami.
Żołnierze tworzą kastę oddaną obronie kolonii.
Ciekawe cechy żołnierskich mrówek
Żołnierze mrówki żółwia są więksi od robotnic i mają na głowach tarcze „w kształcie talerza”. Ponadto mrówka żółwia nie ryje w ziemi, ponieważ kolonie żyją w małych dziuplach w drzewach, często opuszczanych przez chrząszcze.
Obronę domu prowadzą żołnierze, zasłaniając otwory wnęki od wewnątrz poprzez wstawienie płyt ich głów. Ciekawostką jest to, że kolonie nie zajmują żadnego gniazda, ale wybierają je według zbieżności wejścia z tabliczką głowy ich żołnierza.
Tak więc wydajność i ograniczenia żołnierzy mają bezpośredni i pośredni wpływ na reprodukcję kolonii. Z tego powodu biegli entomolodzy zwracają uwagę, że specjalizacja głowy żołnierza wynika z procesu adaptacji do dostępnych gniazd.
Obrona blokująca: kiedy ciało jest żywymi drzwiami
Termin phragmosis odnosi się do morfologicznej i behawioralnej adaptacji niektórych zwierząt, która pozwala im blokować własnym ciałem wejście do gniazd lub nor, które zajmują. Tego typu adaptacje zostały zidentyfikowane u zwierząt z różnych taksonów. Dokładniej, u różnych rodzajów mrówek, pająków, płazów i pierścienic.
W przypadku mrówek żółwiowych konstrukcja służy nie tylko do blokowania wejść, ale również jako spychacz do wyciągania intruzów z gniazda.
Gdzie mieszka mrówka-żółw?
Mrówka żółwia żyje w neotropiku, w suchych regionach. Tak więc rozciąga się od krańca południowej Florydy, w tym Florida Keys, po Bahamy, Kubę i Jamajkę. Występuje również na sawannie Brazylii.
Ewolucja głowy żołnierza mrówki żółwia
Z analizy 119 gatunków z rodzaju Cephalotes wynika, że płytka czołowa jest cechą, która ewoluowała w czasie.
Uderzające jest to, że głowy żołnierzy obejmują cztery różne morfotypy. W rzeczywistości talerz największego gatunku może być cztery razy szerszy niż jego odpowiednik u innych gatunków.
Niedawno grupa badaczy powiązała cechy fizyczne żołnierzy 115 różnych gatunków mrówek żółwiowych z jamami, w których żyją. Na podstawie danych przeprowadzili analizę ewolucyjnych relacji między gatunkami.
Analiza jest pierwszą tego rodzaju dla żółwi mrówek i pozwala zbadać, w jaki sposób środowisko ukształtowało ewolucję grupy.
Aby uzupełnić badanie, autorzy umieścili kolonie mrówek w dziuplach drzew, które były nieco większe niż talerze ich żołnierzy.W tym środowisku mrówki nie przetrwały i często były atakowane przez inne gatunki mrówek.
To odkrycie pokazuje, że ciała mrówek faktycznie ewoluowały w oparciu o ich siedlisko.
Jakie czynniki zagrażają tym małym wojownikom?
Przez miliony lat środowisko wpływało na morfologię tych mrówek, czyniąc je tak złożonymi stworzeniami, jakimi są dzisiaj. Głównymi zagrożeniami dla mrówek żółwi są wylesianie i globalne ocieplenie, które zmniejszają dostępność ich siedlisk.
Takie czynniki mogą działać kaskadowo i wpływać na przeżywalność mrówek w średnim okresie. Bardzo niepokojące jest to, że znaczna część regionu objętego przeglądem badań, w którym mieszkają, jest przekształcana w pola uprawne.