Obecnie kotki to jedne z najpopularniejszych zwierząt towarzyszących na świecie. Ale niewiele gatunków miało tak kontrowersyjny związek z człowiekiem jak kot. Od czczonych bogów po symbole czarów, mitologia kota zmieniła się radykalnie na przestrzeni wieków.
W tym artykule porozmawiamy trochę więcej o mitologii kotów. Szczególny nacisk kładziemy na kocie bóstwa, które były czczone przez starożytne cywilizacje Wschodu.
Mitologia kota i kocich bóstw
W średniowieczu koty, zwłaszcza czarne, były kojarzone z rzekomymi rytuałami czarów. Z tego powodu jego wizerunek był kojarzony z czarną magią, a koty były prześladowane przez wieki.
Takie historie i legendy zrodziły niezliczone fałszywe mity dotyczące kociąt, a ich posiadanie zajęło lata, by pozbyć się piętna „pecha”.
Jednak starożytne cywilizacje okazywały wielki podziw kotkom. W rzeczywistości postać kota przedstawiała bóstwa czczone głównie przez kultury orientalne.
Bez wątpienia egipska bogini znana jako Bastet jest najbardziej rozpoznawalnym spośród wszystkich kocich bóstw. Ale mitologia kota obejmuje również inne boskie przedstawienia, które odgrywały centralną rolę w religii i kulturze Dalekiego Wschodu.
Bastet, egipska bogini szczęścia
Wizerunki „kociej bogini” Bastet, znanej również jako „gwiazda Syriusz”, od zawsze kojarzone były z kotami. Czasami Bastet była przedstawiana jako czarny kotek, innym razem miała ciało kobiety i głowę kota.
Starożytne miasto Bubastis zostało poświęcone kultowi bogini Bastet i znaleziono tam liczne zmumifikowane koty. Przyjmuje się, że koty uważano za wcielenia samej bogini Bastet. Z tego powodu uhonorowano ich po śmierci rytuałem mumifikacji, do którego dostęp mieli tylko szlachcice i faraonowie.
Dla Egipcjan bogini Bastet była opiekunką domów i kobiet w ciąży, ponieważ miała moc odpędzania złych duchów. Kojarzony był również ze wszystkim, co pozytywne w świetle słonecznym, takim jak szczęście i harmonia.
Ze względu na swojego wielkiego ducha opiekuńczego Bastet miała kochającą i spokojną stronę, ale miała też zaciekły i zdeterminowany aspekt, który ujawniał się zwłaszcza w obliczu niesprawiedliwości i gróźb pod adresem jej podopiecznych; to kocie bóstwo było kochane, obawiano się i szanowano w równym stopniu.
Mitologia kota w Chinach i kociego bóstwa Li Shou
Mitologia kota w Chinach jest jedną z najbardziej fascynujących, choć nie jest tak rozpoznawalna jak egipska. Jeden z chińskich mitów kosmologicznych mówi, że po stworzeniu świata bogowie wyznaczyli koty na boskich strażników porządku.
Chińczycy przypisywali kotom uprzywilejowany dar mowy, dzięki czemu mogły opowiadać im, jak wyglądało ich stworzenie. Pomimo pełnienia tak ważnej funkcji, bogowie zawsze zaskakiwali koty zabawą lub relaksem.
Przesłuchiwane przez bogów, koty stróże kończyły wyznając, że nie są zainteresowane kontrolowaniem porządku świata. Sugerowaliby również, aby tę funkcję przekazać ludziom, ponieważ byli spragnieni władzy.
Wtedy dar mowy został odebrany kotom i przyznany istotom ludzkim. Ale zdając sobie sprawę, że ludzie bardzo mało rozumieją boskość, bogowie zmusili koty, by stały się strażnikami czasu.
Li Shou była najpopularniejszym kocim bóstwem w starożytnych Chinach, kojarzonym z ochroną domów i żyznością ziemi. Złożono mu ofiary, aby poprawić plony i zapobiec chwastom.
Bakeneko w Japonii i ich nadprzyrodzone moce
Mimo że nie są uważani za bogów, Bakeneko tworzą kocią mitologię na Dalekim Wschodzie. Starożytne cywilizacje Japonii przypisywały tym kotom nadprzyrodzone moce. Przykłady obejmują zdolność zmiany kształtu, latania, strzelania ognistymi kulami, a nawet wskrzeszania zmarłych.
Starożytne japońskie mity opisują bakeneko jako koty-duchy lub drag-koty, które potrafiły nawet przybierać ludzką postać i łączyć się z ludźmi. Wychwalają także kocią inteligencję i przypisują kotom dar czytania, pisania, chodzenia na dwóch nogach i rozumienia ludzkiego języka.
