Jeżowce tworzą szczególny rząd bezkręgowców zwanych jeżowcami (Echinoidea), które należą do rodzaju szkarłupni. Charakteryzują się zewnętrznym szkieletem pokrytym ostrymi kolcami, które mogą zawierać silną toksynę. W tym artykule porozmawiamy o głównych cechach jeżowców, ich środowisku i żywieniu.
Aspekty morfologiczne jeżowców
Jeżowce charakteryzują się dyskoidalnym lub kulistym (kulistym) ciałem, pozbawionym rąk lub kończyn. Jego zewnętrzny szkielet tworzą płytki wapienne, w których przeważa węglan wapnia.
Ta wapienna struktura pokryta jest cienką skórą właściwą i naskórkiem, które zapewniają podwójną ochronę ciała zwierzęcia. Wewnątrz jego kulistego lub dyskoidalnego szkieletu znajdują się najważniejsze narządy jeżowców.
Chociaż gołym okiem nie wykazują one typowej pięcioradialnej symetrii szkarłupni, ich narządy wewnętrzne mają ten wzór. Z tego powodu do tej grupy zalicza się również niektóre bezkręgowce wyróżniające się symetrią promieniową, takie jak rozgwiazdy.
Inną typową cechą jeżowców jest ich wodny układ naczyniowy, którego funkcją jest pompowanie wody do ich ciała w celu zaopatrzenia rurowych nóżek. Poniżej dokładniej wyjaśnimy, czym jest układ ambulakralny jeżowców i dlaczego jest tak ważny.
Układ ambulakralny jeżowców
Układ ambulakralny składa się z zestawu komór i rurek, które biegną przez ciało szkarłupni. Ten system opróżnia się do środowiska zewnętrznego przez kilka nóżek rurowych.
Ciało jeżowców jest podzielone na części lub połówki: część ustną i część aboralną. Część ustna, w której znajduje się pysk zwierzęcia, jest zwrócona w stronę ziemi.
Jeśli chodzi o część aboralną, jest odbyt i madreporito jeża, które są bezpośrednio połączone z jego układem ambulakralnym.
Woda dostaje się do ciała jeżowca przez madreporyt i jest kierowana do pierścieniowego kanału otaczającego jego ujście. Następnie dociera do rozgałęzień układu ambulakralnego i rozszerza się na całe ciało jeżowców.
Podczas gdy woda przepływa przez układ ambulakralny, wytwarzane jest odżywianie minerałami i białkami, które są niezbędnymi składnikami odżywczymi dla zdrowia tych bezkręgowców. Ten system pomaga dostarczać składniki odżywcze i tlen do wszystkich tkanek, a także usuwać toksyny z organizmu.
Siedlisko jeżowców
Jeżowce wykazują niezwykłą zdolność przystosowania się do różnych klimatów i ekosystemów morskich. Wynika to z jego zdolności do modyfikowania metabolizmu i diety zgodnie z charakterystyką środowiska.
Obecnie znane są od gatunków zamieszkujących bardzo ciepłe morza po jeżowce żyjące w morzach o bardzo niskich temperaturach. Ponadto te bezkręgowce mogą żyć zarówno w głębinach, jak i blisko powierzchni.
Jednakże największa różnorodność jeżowców występuje w wodach tropikalnych i umiarkowanych. W tych wodach znajdują obfite pożywienie, zwłaszcza algi, które są bardzo bogate w wysokiej jakości białka i łatwo przyswajalne, co pozwala im na szybki wzrost.
Dieta i naturalne drapieżniki jeżowców
Jeżowce żywią się głównie algami, choć jako uzupełnienie diety mogą także spożywać małe bezkręgowce.Gatunki, które składają się na jego dietę, mogą się różnić w zależności od środowiska, w którym występuje, oraz dostępności pożywienia o każdej porze roku.
Jeśli chodzi o naturalne drapieżniki, jeże mają doskonałą naturalną ochronę swoich kolców, które mogą zawierać toksyny. Dlatego nie mają szerokiej gamy drapieżników, chociaż są ryby, które wyspecjalizowały się w „polowaniu” na jeżowce.
Homar, niektóre kraby i wydry morskie są również możliwymi naturalnymi drapieżnikami jeżowców. Z drugiej strony jego mięso jest bardzo cenne w międzynarodowej gastronomii; Z tych wszystkich powodów połów lub chwytanie jeżowców jest dziś jednym z największych zagrożeń dla jego populacji.
Reprodukcja jeżowców
Zdecydowana większość gatunków jeżowców rozmnaża się płciowo poprzez zapłodnienie zewnętrzne. Samce i samice mają określoną płeć, wytwarzają gamety, a gdy nadejdzie pora roku, wypuszczają je w miejscu wybranym do rozmnażania.
Co ciekawe, z zapłodnionych jaj rozwija się rodzaj blastuli zaledwie kilka godzin po zapłodnieniu. Daje im to możliwość swobodnego poruszania się i pływania podczas ich rozwoju.
