Złodzieje bydła, demony i inne lekceważące przymiotniki zostały ściągnięte ze średniowiecza, aby opisać te psowate. Jednak jest też wielu, którzy nalegają, aby opinia publiczna dowiedziała się o rodzajach wilków i ich biologii, aby mogli docenić ich prawdziwą i cudowną istotę.
Idąc tym linijką, tutaj znajdziesz ogólny opis tej rodziny taksonomicznej i jej najbardziej reprezentatywnych gatunków. Nie przegapcie tego, bo te ssaki są imponujące, piękne i przede wszystkim godne szacunku. Zaczynajmy.
Taksonomia i charakterystyka wilka
Wilk to ssak z rzędu mięsożernych z rodziny psowatych.Pierwszy zapis kopalny Canis lupus (taka jest nazwa naukowa, którą otrzymuje) pochodzi sprzed 800 000 lat. Są to super drapieżniki, które od lat przystosowały się do tego sposobu odżywiania, na co wskazują ich wysoko rozwinięte kły, prosty układ pokarmowy lub żwacze, czyli mięśnie zamykające pysk.
Waga i wielkość wilka różnią się w zależności od badanego podgatunku. Jest to gatunek, który niegdyś rozprzestrzenił się w całej Eurazji i Ameryce Północnej i do dziś jest dziesiątkowany przez człowieka. W tej chwili jest to nadal najbardziej rozpowszechniony psowaty na świecie, terytorium, które zajmuje, jest znacznie mniejsze.
Jeśli chodzi o typy wilków, istnieje kilka kontrowersji, jeśli chodzi o ich klasyfikację. Z grubsza można znaleźć 4 grupy:
- Białe wilki: obecne na Alasce iw arktycznym regionie Europy.
- Czerwone wilki: w przedpustynnych obszarach Eurazji.
- Szary Wilk: Canis lupus pambasileus, na Alasce.
- Brązowe wilki: te, które można zobaczyć na Półwyspie Iberyjskim iw Eurazji.
Rodzaje wilków: najbardziej reprezentatywne podgatunki
Istnieje kilka propozycji klasyfikacji podgatunków wilków. Liczby wahają się od 16 do 32, więc tutaj znajdziesz najbardziej reprezentatywne przykłady Canis lupus. Nie przegap żadnego z tych wspaniałych zwierząt.
Wilk szary (Canis lupus) występuje głównie w Stanach Zjednoczonych i pochodzi od niego wiele znanych dziś podgatunków.
wilk iberyjski (Canis lupus signatus)
Ten podgatunek wilka szarego występuje endemicznie na Półwyspie Iberyjskim i jest w złym stanie ochrony (chociaż nie można zignorować kontrowersji wokół jego spisu i prób zezwolenia na jego eksterminację przez władze lokalne).Żywi się małymi ssakami i ptakami, a także zwierzętami hodowlanymi, takimi jak owce czy kozy.
Wilk polarny (Canis lupus arctos)
Podobnie jak poprzedni, wilk polarny występuje endemicznie w Kanadzie i Grenlandii. Pomimo życia w ekstremalnie zimnym środowisku, jego rozmiary są nieco mniejsze niż u innych podgatunków, osiągając wagę 45 kilogramów. Ich grube białe futro chroni je przed niskimi temperaturami.
Wilk Arabski (Canis lupus arabs)
Innym typem wilków, który można spotkać na całym świecie, jest wilk arabski. Kiedyś zamieszkiwał cały Półwysep Arabski, ale obecnie zamieszkuje tylko niewielkie obszary w południowym Izraelu, Iraku, Omanie, Jemenie, Jordanii, Arabii Saudyjskiej i części południowego półwyspu Synaj w Egipcie.
Jest to samotne zwierzę (rzadko spotykane w grupach do 12 osobników) i ciekawe, że nie wyje. Żywi się głównie małymi kopytnymi, gryzoniami i zajęczakami.
Eurazjatycki Wilk (Canis lupus lupus)
Pomimo swojej nazwy i ogromnego zasięgu na całym kontynencie, wilka europejskiego można spotkać również na dużym obszarze azjatyckich terytoriów. Jest to jeden z największych podgatunków, który może osiągnąć 70 kilogramów.
Wilk syberyjski (Canis lupus albus)
To kolejny rodzaj wilków zamieszkujących zimne obszary. Jak sama nazwa wskazuje, można go spotkać w rosyjskiej tundrze, a także na Syberii. Jest to gatunek koczowniczy, który ściga wędrowne zwierzęta na swoim obszarze, aby się wyżywić.
Meksykański wilk (Canis lupus baileyi)
Ten północnoamerykański psowaty jest uważany za wymarły na wolności. Jego zasięg (przed spadkiem liczby ludności) rozciągał się od pustyni Sonora, Chihuahua i środkowego Meksyku do zachodniego Teksasu, południowego Nowego Meksyku i środkowej Arizony.
Podjęto kilka wysiłków w celu ochrony tego gatunku: w 2017 roku pierwszemu wilkowi urodzonemu na wolności udało się połączyć w pary i wychować zdrowy miot.
Baffin Wolf (Canis lupus manningi)
Kontynuujemy z endemicznymi i rzadkimi gatunkami, wilk Baffina zamieszkuje tylko Ziemię Baffina w Kanadzie. Jest to najmniejszy z wilków arktycznych i przypuszcza się, że pochodzi z północnej Grenlandii. Rzadko można je znaleźć w stadzie.
Jukon Wolf (Canis lupus pambasileus)
Jest to jeden z największych wilków na świecie, ważący do 70 kilogramów. Zamieszkuje Jukon, prowincję Alaski, i jest zorganizowany w małe stada liczące do 8 osobników. Jego populacja jest zagrożona przez nosówkę i wściekliznę.
Dingo (Canis lupus dingo)
Dingo to inny gatunek wilków występujący poza kontynentem europejskim i amerykańskim. W rzeczywistości mieszka w Australii i niektórych częściach Azji. Jest mały, mniejszy od swoich taksonomicznych kuzynów, waży średnio około 32 kilogramy.
Sierść dingo ma jednolity kolor, który waha się od czerwonawego do żółtego; podobnie można znaleźć osoby z albinizmem.
Vancouver Wolf (Canis lupus crassodon)
Ten wilk występuje endemicznie na wyspie Vancouver w Kanadzie i jest zagrożony wyginięciem. Jego futro, w zależności od pory roku białe lub szarawe, żyje w dużych stadach liczących do 35 osobników. Aby go chronić, konieczne są dalsze badania tego gatunku, ponieważ rzadko ma on kontakt z człowiekiem.
Mackenzie Wolf (Canis lupus occidentalis)
Jego zasięg rozciąga się od ujścia rzeki Mackenzie na Oceanie Arktycznym do północno-zachodnich Stanów Zjednoczonych. Są dość wysokimi wilkami (około 85 centymetrów w kłębie), ale szczupłymi. Żywią się dużymi roślinożercami polującymi w grupach oraz małymi ssakami i ptakami.
Jak widać, te niesamowite psowate (i wszystkie, których brakuje na tej liście) to kolejny ocalały z natury, piękny i głęboko wpatrzony, próbujący żyć w świecie, który staje się dla nich coraz mniejszy . Szanujmy je, dbajmy o nie i żyjmy w pokoju.
