Słowo padlinożerca wydaje się mieć negatywne konotacje, ale w naturze zwierzęta padlinożerne pełnią istotną funkcję w ekosystemie, w którym żyją. Natura jest mądra i nic się w niej nie marnuje ani nie pozostawia przypadkowi.
Zwierzęta padlinożerne żywią się rozkładającymi się zwłokami i szczątkami zwierząt, dlatego też nazywane są ghulami. Tę grupę istot żywych możemy znaleźć wśród ptaków, ssaków, gadów, a nawet bezkręgowców.
Znaczenie padlinożerców
Zwierzęta padlinożerne odgrywają bardzo ważną rolę w ekosystemie, ponieważ eliminują szczątki i przyczyniają się do ich recyklingu przez inne organizmy, których funkcją jest rozkład materii organicznej.
Te żywe istoty nie przyczyniają się bezpośrednio do śmierci zwierząt, którymi się żywią, ale wielu padlinożerców to także drapieżniki, które mogą polować na swoje ofiary, gdy brakuje padliny.
1. Sępy
Pomimo złej reputacji sępy wykonują niezbędną pracę w środowisku, w którym żyją. Ptaki te powodują szybkie znikanie zwłok, zapobiegając w ten sposób namnażaniu się owadów i rozprzestrzenianiu się chorób w ekosystemie.
Sępy to dzienne ptaki drapieżne, które żywią się martwymi zwierzętami, chociaż w przypadku ich braku są zdolne do polowania na żywą zdobycz. Są szeroko rozpowszechnione na prawie każdym kontynencie - z wyjątkiem Antarktydy i Oceanii - a niektóre gatunki są obecnie zagrożone.
Sępy wyróżniają się głową i długą szyją pozbawioną piór. Dzięki tej charakterystyce mogą wchodzić do jam zwłok, z których żywią się bez krwi i resztek przylegających do powierzchni ich ciała.
Ptaki te są w stanie wykryć padlinę na dużych wysokościach i szybować nad nią w kółko dzięki prądom gorącego powietrza, które wykorzystują. Sępy są również żarłocznymi padlinożercami, zdolnymi do pożywienia się dużymi ilościami martwej materii z dużą prędkością.
Jednym z głównych problemów tego gatunku jest zakaz składowania martwych zwierząt lub wysypisk śmieci, którymi te ptaki - i inni padlinożercy - się żywią.
2. Hieny
To najbardziej znany padlinożerny ssak. Chociaż hieny są bardziej podobne do psowatych, mają wspólną historię ewolucyjną z kotami. Zamieszkują głównie regiony Afryki Subsaharyjskiej, ale mogą też dotrzeć do części Azji.
Hieny nie tylko zjadają szczątki pozostawione przez inne drapieżniki, ale są też wykwalifikowanymi myśliwymi zdolnymi do polowania na duże zwierzęta, takie jak gnu i antylopy.Największym gatunkiem jest hiena cętkowana, która żyje w dużych grupach zwanych klanami, charakteryzujących się matriarchalną organizacją.
Hieny cętkowane mają doskonale rozwinięty zmysł słuchu i doskonałe widzenie w nocy. Ssaki te polują w grupach, izolując najsłabszego osobnika w stadzie, za którym gonią aż do śmierci. Od czasu do czasu widywano hieny rywalizujące o zdobycz z lwami i innymi dużymi kotami.
3. Chrząszcze grzebiące lub nekroforowe
Bury Beetle to popularna nazwa nadana kilku gatunkom chrząszczy, które żywią się rozkładającą się materią organiczną. Są szeroko rozpowszechnione na całym świecie, chociaż preferują klimaty umiarkowane, gdzie występuje większa różnorodność gatunków.
Rodzina Silphidae jest badana w dochodzeniach medycyny sądowej, ponieważ ich obecność pomaga określić czas sekcji zwłok i oszacować przybliżony czas śmierci zmarłego.
4. Smok z Komodo
To endemiczny gatunek Indonezji, uważany za największą jaszczurkę na świecie. Warany z Komodo żywią się głównie padliną, ale są też ukradkiem polującymi na bezkręgowce, ptaki, ssaki i inne gady.
Te fascynujące gady mogą połknąć do 80% swojej masy ciała w jednym posiłku, który trawią bardzo wolno. Z tego powodu warany z Komodo są w stanie wyżywić się zaledwie 12 posiłkami rocznie.
5. Diabeł tasmański
Diabeł tasmański jest jednym z najbardziej zagrożonych gatunków zwierząt na naszej planecie. To torbacz z Australii. Charakteryzują się nieprzyjemnym zapachem, ostrym krzykiem i wielką siłą ugryzienia. Polują na torbacze, ale żywią się też padliną, której nie dzielą z żadnym innym demonem.
6. Szakal
Szakale to wiele gatunków psowatych z Afryki, Azji i Europy Południowo-Wschodniej. Są zwierzętami wszystkożernymi, ale żywią się też padliną, choć potrafią też polować na małe ssaki, ptaki i gady.
Zwierzęta te zwykle żyją w parach, broniąc swojego terytorium przed innymi szakalami, ale można je również zobaczyć, jak żerują na tuszach w grupach. Ich krewni, kojoty, również mają te same cechy żywieniowe.
To jedne z najbardziej znanych padlinożerców, ale wiele innych gatunków może żywić się padliną, zwłaszcza gdy w ich środowisku brakuje pożywienia. Jak już powiedzieliśmy, w środowisku naturalnym nie ma miejsca na marnowanie żywności.
