Fakt, że dziś pies jest uważany za „najlepszego przyjaciela człowieka”, wynika właśnie z działania człowieka. Istnieją zapisy kopalne dotyczące hominidów i wilków razem, datowane na około 300 000 lat, ale historia psa rozpoczęła się około 33 000 lat temu. Od tego czasu psy doświadczyły naszego pierwszego postępu jako społeczeństw ludzkich.
I wilk podszedł do człowieka
Przez długi czas utrzymywano, że ludzie adoptowali szczenięta dzikiego wilka, wychowywali je i udomowili. Jednak to przekonanie jest coraz częściej kwestionowane.
Coppinger był jednym z pierwszych badaczy, którzy odrzucili założenie o adopcji: opiera się ono na najprostszym założeniu, że to sam wilk zaczął wchodzić w interakcje z ludźmi, wykluczając, że mezolityczny człowiek wykorzystywał czas na przyjmowanie i wychowania wilczych szczeniąt i że udało im się to przed upływem ich okresu socjalizacji, znacznie krótszego niż psa.
A dlaczego wilk podszedł do człowieka? Pierwsze osiadłe ludy epoki kamienia, które zaczęły gromadzić odchody zwierzęce i ludzkie, mogły służyć jako nowe nisze ekologiczne dla dzikich zwierząt, w tym wilków.
Te prymitywne „wysypiska” były idealnym miejscem na dostęp do żywności, zwłaszcza jeśli był to czas niedoboru.
W tym miejscu mogła odbyć się pierwsza selekcja tych najodważniejszych wilków. Ci, którzy utrzymywali krótszy dystans lotu z ludźmi, którzy wyrzucali swoje odchody na miejsce, lub te wilki, które spędzały dłuższy czas nie uciekając przed wzrokiem mieszkańców. Te wilki dały później początek psu, którego znamy dzisiaj.
Psy i ludzie, przyjaźń przodków
W ten sposób zaczęły się pojawiać różnice genetyczne między psami z lasu w środku a psami z pól, na których żyli ludzie, z powodu rozbieżności reprodukcyjnej.Oba gatunki były ze sobą bezpieczniejsze, ponieważ psy zaczęły służyć jako alarmy i obrona przed innymi niebezpieczeństwami.
Ludzie wybierali te psy ze względu na ich zachowanie, wygląd, zdolności i wiele innych cech. Tak rozpoczęła się selekcja genetyczna tych zwierząt poprzez krzyżówki w celu uzyskania najbardziej pożądanych cech i nawet najbardziej prymitywnego szkolenia szczeniąt.
Najsilniejsza sztuczna selekcja, która dała początek wielkiej różnorodności istniejących ras, nastąpiła w bardzo krótkim czasie, w ciągu setek lat.
Psy rozumieją nas lepiej niż wilki
Chociaż dorosłe wilki mogą nauczyć się używać sygnałów komunikacyjnych, jak wiele naczelnych, nie posiadają tej umiejętności tak wysoko rozwiniętej jak psy i aby to zrobić, muszą zostać wyraźnie przeszkolone, aby komunikować się z ludźmi w taki sam sposób, jak pies może .
Nawet wilki wychowywane w takich samych warunkach jak sfora psów nie rozwijają tak wielu umiejętności społecznych jak psy. Jest więc mało prawdopodobne, aby psy po prostu odziedziczyły swoje niezwykłe zdolności po swoim ostatnim przodku.
Ponadto psy rozwijają umiejętność używania ludzkich sygnałów komunikacyjnych, takich jak wskazywanie, wpatrywanie się, wołanie od szczeniąt, niezależnie od tego, jak zostały wychowane.
Szczenięta w wieku od sześciu do dziewięciu tygodni mogą używać sygnałów komunikacyjnych od człowieka, w tym tych, które nadal mieszkają ze swoimi rówieśnikami z miotu i które mają niewielki kontakt z ludźmi poza rutynową opieką.
Fakt ten wskazuje na możliwość, że psy uzyskały tę niezwykłą zdolność używania ludzkich sygnałów komunikacyjnych jako bezpośredni rezultat udomowienia.
Jak udało nam się zobaczyć, korzenie psiej interakcji z człowiekiem są nadal nieznane, ale jedno jest pewne: społeczeństwo, które znamy dzisiaj, nie byłoby możliwe bez tych czworonożnych zwierząt.
