Zwierzęta karłowate lub karłowate to, jak sama nazwa wskazuje, te, które mają niewielkie rozmiary. Wiele gatunków ucieka się do zmniejszenia rozmiaru jako strategii biologicznej, podczas gdy inne małe żywe istoty są produktem ludzkiej selekcji genetycznej, jak ma to miejsce w przypadku niektórych ras psów.
W kolejnych wierszach badamy zjawisko karłowatości u istot żywych i podajemy kilka przykładów zwierząt, które wyróżniają się niewielkimi rozmiarami, przynajmniej w porównaniu z innymi przedstawicielami ich taksonu. Nie przegap tego.
Dlaczego istnieją zwierzęta karłowate lub karłowate?
Karłowatość wyspiarska to proces ewolucyjny, który został wielokrotnie wykazany.Kiedy region jest ograniczony fizyczną barierą - wodą lub innym ukształtowaniem terenu - a dostępny teren jest ograniczony, zwierzęta mają tendencję do zmniejszania się w odpowiedzi na niedobór zasobów i przestrzeni.
Oprócz tego zmniejszenie wielkości jest wyjaśnione w niektórych taksonach przez regułę Bergmanna. Zgodnie z tym postulatem zwierzęta z chłodniejszego klimatu są zwykle większe, ponieważ ich stosunek powierzchni do objętości (SA: V) jest niższy, co pozwala im magazynować więcej ciepła.
Małe organizmy mają zwykle szybszy metabolizm, a ich powierzchnia/objętość jest większa, dzięki czemu mogą łatwiej odprowadzać nadmiar ciepła w gorącym klimacie. Zgodnie z tym założeniem bliskość równika zwykle wskazuje na mniejsze rozmiary gatunku, podczas gdy strefy polarne zachęcają do dużych rozmiarów.
Oprócz tych wszystkich naturalnych mechanizmów biologicznych nie możemy zapominać o tym, że w wielu przypadkach karłowatość jest wynikiem selekcji genetycznej.Ten proces (karłowatość) może być zamierzony lub niezamierzony, ale zwykle prowadzi do szeregu problemów u ras i gatunków, u których jest wspierany.
5 przykładów zwierząt karłowatych
Kiedy ustaliliśmy podstawy karłowatości w królestwie zwierząt, przedstawiamy konkretne przykłady tego mechanizmu. Niektóre z nich są produktem doboru naturalnego, podczas gdy inne powstały w wyniku selektywnej hodowli przez ludzi.
1. Kameleony z rodzaju Brookesia
Kameleony z rodzaju Brookesia są endemiczne dla wyspy Madagaskar, więc są doskonałym przykładem karłowatości wyspowej. Ten rodzaj obejmuje najmniejsze kameleony na świecie, w tym Brookesia micra, o maksymalnym rozmiarze 2,9 centymetra.
Ten takson obejmuje 30 różnych gatunków, z których niektóre osiągają 10 centymetrów w fazie dorosłej. W każdym razie są to bardzo małe gady karłowate, zazwyczaj o brązowym kolorze i wyraźnie ziemskich zwyczajach.
2. Burramidy lub oposy karłowate
Oposy karłowate to ssaki z rodziny Burramidae, wszystkie endemiczne dla Australii i Nowej Gwinei. Ten takson obejmuje 5 różnych gatunków, o wysokości od 5 do 12 centymetrów i wadze od 10 do 50 gramów. Są zwierzętami nocnymi i wszystkożernymi, które wyróżniają się niezwykłą zdolnością do wspinania się po powierzchni za pomocą chwytnych ogonów.
3. Mini świnka czy mini świnka
Mała świnka jest wyraźnym przykładem karłowatości spowodowanej sztucznym doborem. Zwierzę to jest odmianą świni domowej, która z kolei zwykle zaliczana jest do podgatunku dzika (Sus scrofa). Aby świnia została uznana za odmianę miniaturową, musi ważyć minimum 32 kilogramy i maksymalnie 68 kilogramów.
Istnieje wiele ras w obrębie tej odmiany ssaków, ale praktycznie wszystkie z nich cierpią na bardzo poważne problemy z chowem wsobnym.Ze względu na ciągłe krzyżowanie między krewnymi, niektóre okazy rodzą się z problemami ze wzrokiem, nierozwiniętymi gonadami, wadami rozwojowymi odbytnicy i innymi zdarzeniami klinicznymi.
4. Skoczek egipski (Jaculus jaculus)
Gatunek ten jest wyraźnym przykładem tego, że ciepły klimat sprzyja zmniejszaniu się rozmiarów zwierząt endotermicznych. Myszoskoczek egipski jest bardzo mały, jako dorosły mierząc nie więcej niż 12 centymetrów, nie licząc ogona. Ta tendencja do karłowatości może być odpowiedzią na potrzebę przetrwania w niesprzyjających warunkach.
Poza swoimi małymi rozmiarami ten uroczy gryzoń ma duże uszy w porównaniu z resztą ciała, których funkcją jest odprowadzanie nadmiaru ciepła ciała. Ponadto jest to gatunek ściśle nocny, ponieważ nie przeżyłby polowania w najgorętszych godzinach dnia.
5. Afrykańska koza karłowata
Koza karłowata jest jeszcze wyraźniejszym przykładem selekcji genetycznej, ponieważ jest to koza domowa (Capra aegagrus hircus) z achondroplazją. Ta patologia jest dziedzicznym zaburzeniem genetycznym, które sprzyja pojawieniu się karłowatości u różnych gatunków istot żywych.
Bez wątpienia to zwierzę budzi najwięcej dylematów etycznych na całej liście. Jego pojawienie się nie wynika tylko z wyboru cech fizycznych, ale raczej choroba została dobrowolnie wybrana jako preferowana cecha. Przynajmniej istnienie tych krów daje nam do myślenia.
Krasnoludki dzisiaj
Jak być może zauważyłeś, karłowatość jest całkowicie słuszną strategią ewolucyjną w wielu środowiskach. Niektóre taksony naturalnie zmniejszają swoje rozmiary w całej swojej historii, ponieważ zasoby są ograniczone lub temperatura jest zbyt wysoka, aby prezentować dużą masę.
Z drugiej strony selekcja dokonywana przez ludzi dała początek wielu gatunkom karłów. Zwykle stwarzają one o wiele więcej problemów medycznych niż ich normalne warianty, chociaż mają różne zastosowania w społeczeństwie.
