Quokka została nazwana „najszczęśliwszym zwierzęciem na świecie” ze względu na nieustanny uśmiech na jej twarzy. Dlatego pojawia się ciekawość, aby dowiedzieć się więcej o tym zwierzęciu.
Quokka to torbacz
Ten mały kangur należy do gatunku Setonix brachyurus. To torbacz Diprotodont należący do rodziny Macropodiae i rzędu Diprotodontia.
Diprodonty to rząd torbaczy z Oceanii. Ten rząd charakteryzuje się dużą różnorodnością gatunków. Wśród nich są kangury, koala, kuskus czy małe skrzydlate pigmeje.
Z drugiej strony, jedną z ciekawszych cech tego rzędu jest to, że gatunek ten ma w szczęce dwa siekacze. Ponadto, biorąc pod uwagę, że jego pochodzenie rozpoczyna się w oligocenie, jego ewolucyjna historia odzwierciedla dużą adaptację do kolejnych zmian. Doprowadziło to do znacznej różnorodności biologicznej.
Historia quokki
Pierwsza pisemna wzmianka o quokce pochodzi z 1658 roku. Opisywano ją jako „kota podobnego do cywety, ale o brązowym zabarwieniu”. Kilka dekad później zaobserwowano go ponownie i opisano jako „coś w rodzaju szczura, ale mniej więcej wielkości kota”.
Chociaż powszechnie znana jest pod nazwą quokka, Aborygeni nadali jej różne nazwy. Z zakresu podanych imion można wymienić Quak -a lub kwoka.
Na poziomie taksonomicznym należy do rodzaju Setonix, od łacińskiego „grzyb” – tłumaczonego jako „szczecina” – i od greckiego „onyks” – tłumaczonego jako pazur–. Jeśli chodzi o „brachyurus”, pochodzi ono z języka greckiego i jest połączeniem krótkich słów „brachys” i „oura” oznaczające ogon.
Uważa się, że quokka wcześnie oddzieliła się od innych kangurów z rodzaju Macropus, a także nie ma z nimi wielu wspólnych cech. Dlatego postanowiono stworzyć dla tego zwierzęcia określony rodzaj.
Ogólna charakterystyka
Quokka jest niewielkich rozmiarów, podobnie jak kot domowy. Jego włosy są gęste i krótkie, a jego kolor jest szaro-brązowy, z jaśniejszymi obszarami. Pysk jest bezwłosy, a uszy są małe. Z kolei wąski ogon może mieć od 8 do 31 centymetrów długości.
Na poziomie masy ciała jego wagę szacuje się między 2,7 a 4,2 kilograma. Jeśli mówimy o długości jego ciała, w tym głowy, wynosi od 400 do 540 milimetrów. Z drugiej strony wiadomo, że tylna noga może mierzyć około 120 milimetrów.
Nieznacznie wyraźny dymorfizm płciowy obserwuje się u samców i samic tego gatunku. Samce są większe i mają większą masę ciała niż samice, a ponadto różnią się o około 12 milimetrów długości i około jednego kilograma wagi.
Nawyki żywieniowe tego zwierzęcia są głównie roślinożerne. Wśród jego ulubionych potraw są liście i łodygi. Jednak dieta różni się w zależności od regionu i pory roku, w której się znajdują.
Należy również wspomnieć, że quokka to nocne zwierzę zamieszkujące wschodnią Australię. W szczególności występuje endemicznie w południowo-zachodniej Australii, w tym na Rottnest i Bald Islands. Z drugiej strony, do tej pory nie odnotowano żadnych podgatunków.
Jeśli chodzi o oczekiwaną długość życia, szacuje się, że na wolności mogą żyć ponad 10 lat, podczas gdy w niewoli dożywają 14 lat.
Stan ochrony Quokka
W 1996 roku zwierzę to zostało wpisane na listę „fauny rzadkiej lub bliskiej wyginięcia”. Ich włączenie podyktowane było różnymi zagrożeniami. Obejmują one między innymi zmniejszenie zasięgu geograficznego, spadek liczby populacji oraz istotne zagrożenia, takie jak drapieżnictwo.
Utrata siedlisk i różnorodności żywności to inne ważne czynniki. W lasach odnotowano lokalne wymierania z powodu zmniejszenia różnorodności pokarmów wchodzących w skład ich diety.
W 2013 roku uruchomiono plan odbudowy gatunku uwzględniający różne zagrożenia. Obejmują one zarówno drapieżnictwo zwierząt, takich jak lisy czy dzikie koty, jak i skutki spowodowane zmianami klimatycznymi, utratą siedlisk lub różnymi chorobami.
Obecnie nastąpił spadek populacji i szacuje się, że w sumie od 7500 do 15 000 dojrzałych osobników. Z tego powodu IUCN sklasyfikowała quokkę w kategorii „wrażliwych”.
Pomimo tych wszystkich wpadek quokka to zwierzę o nieustannym uśmiechu. Tak jak daje uśmiechy, tak też je otrzymuje.