Prawdopodobnie wszyscy widzieliśmy już niesamowite filmy o ludziach, którym udało się oswoić niedźwiedzia, tygrysa, lwa lub inny gatunek dzikiego zwierzęcia. Dlatego to zupełnie normalne, że wielu zastanawia się, czy współżycie z dzikimi drapieżnikami jest możliwe.
„Moda” na trzymanie egzotycznych zwierząt wydaje się mieć charakter cykliczny i od czasu do czasu znów zyskuje na popularności za sprawą jakiegoś celebryty, który zdecydował się adoptować dzikie zwierzę jako swojego „towarzysza”. Ale zanim włączymy jakikolwiek „idiom” do naszej rutyny, bardzo ważne jest, aby na zimno przeanalizować jego zalety i wady.
Mając to na uwadze, przeanalizujemy teraz różne czynniki dotyczące możliwości i ryzyka współżycia z dzikimi drapieżnikami.
Czym są dzikie drapieżniki i dlaczego są tak ważne?
Dzikie drapieżniki to w zasadzie wszystkie te zwierzęta, które polują na jedzenie i przeżywają na wolności. Kiedy zwierzę drapieżne znajduje się na szczycie łańcucha pokarmowego w swoim środowisku, jest uważane za największego drapieżnika.
W ten sposób każdy drapieżnik jest zwierzęciem, które poluje, ale nie wszystkie zwierzęta z instynktem łowieckim są dzikimi drapieżnikami. Na przykład kot domowy jest doskonałym myśliwym, tak jak każdy inny kot. Ale prowadząc domową rutynę, nie jest już charakteryzowany jako dziki drapieżnik.
W naturze istnieje wiele gatunków, które żywią się zdobyczą, na którą polują, między innymi kotowate, psowate, ptaki drapieżne, łasicowate. Gatunki te odgrywają istotną rolę w równowadze ekosystemów, ponieważ drapieżnictwo pozwala uniknąć przeludnienia.
Pod nieobecność drapieżników gatunek może się nadmiernie rozmnażać, powodując brak równowagi w środowisku. Kiedy to przeludnienie występuje w pobliżu obszarów rolniczych lub produkcyjnych, często powoduje szkodniki i szkody dla gospodarki ludzkiej.
Czy możesz współżyć z dzikimi drapieżnikami?
Na początek trzeba nauczyć się odróżniać to, co możliwe, od tego, co zalecane, a jeszcze bardziej od tego, co idealne. Czy można oswoić i współżyć z dzikimi drapieżnikami? Niesamowite filmy, o których wspomnieliśmy we wstępie, pokazują, że nie jest to niemożliwe.
Ale czy warto żyć z drapieżnikiem jak ze zwierzakiem? Oczywiście nie. To, że jakaś rodzina w Kanadzie oswoiła niedźwiedzia albo że lew okazuje przywiązanie i wdzięczność hodowcy, który uratował go przed myśliwym, nie czyni dzikich drapieżników zwierzętami udomowionymi.
W rzeczywistości istnieje wiele różnic między dzikimi zwierzętami a zwierzętami domowymi, niezależnie od tego, czy są drapieżnikami, czy nie. Wszystkie dzikie gatunki, gdy zostaną siłą usunięte ze swojego siedliska i umieszczone w całkowicie nieznanym i sztucznym środowisku, mogą cierpieć z powodu stresu, zachorować i rozwinąć problemy behawioralne, takie jak agresja.
Ale jeśli chodzi o dzikie zwierzęta o silnym instynkcie łowieckim, pomysł adopcji ich jako zwierząt domowych staje się jeszcze bardziej niebezpieczny. Oprócz narażania naszego zdrowia i integralności, skazujemy również istotę, która powinna być wolna w swoim otoczeniu, na życie w więzieniu i ograniczeniach.
Należy również wspomnieć, że posiadanie tych gatunków jest zwykle prawnie zabronione w zdecydowanej większości krajów. A okazy, które są na sprzedaż, zwykle pochodzą z nielegalnego rynku, więc ich nabywanie oznacza pośrednie finansowanie handlu zwierzętami.
Mieszkanie w konkubinacie nie jest konieczne, koegzystencja jest konieczna
To, że nie powinniśmy mylić ich ze zwierzętami domowymi, nie oznacza, że musimy obawiać się istnienia dzikich drapieżników lub narzucać się ich siedlisku. Wręcz przeciwnie: choć współżycie z nimi jest niezwykle niebezpieczne, to jeszcze pilniejsze i konieczne jest nauczenie się współistnienia.
Drapieżniki są istotną częścią natury i bez nich ekosystemy, w których wszyscy żyjemy, byłyby zagrożone. Ale ich siedlisko, rutyna, zachowanie i zachowania społeczne nie są zgodne z życiem domowym, które prowadzi pies, kot czy chomik.
Współżycie z dzikimi drapieżnikami zasadniczo oznacza poszanowanie ich natury i niepodporządkowanie jej naszym kodeksom społecznym i osobistym pragnieniom. Podobnie ekspansja naszej cywilizacji i postęp technologiczny muszą przestać zagrażać siedliskom tych gatunków.
Środowisko jednoczy wszystkie gatunki i tylko podnosząc świadomość populacji, osiągniemy niezbędną koegzystencję. Niezależnie od tego, czy są to duże dzikie drapieżniki, czy mikroskopijne organizmy, wszystkie są niezbędne do utrzymania życia na naszej planecie.
