Kinkajous to małe ssaki wspinaczkowe prowadzące nocny tryb życia. W stanie dzikim większość czasu spędzają pod baldachimem lasu.
Chociaż są nieco podobne do małp, w rzeczywistości są bliżej spokrewnione z szopami, ostronosami i pandami rudymi.
Kinkajou może zbierać owoce i miód, używając swojego długiego języka podczas wspinania się na drzewa. Stąd wziął się jego przydomek, miodowy miś. Znany jest pod kilkoma innymi nazwami: martucha, mico de noche, chango, tancho, micoleón. A jego naukowa nazwa to Potos flavus.
Ogólna charakterystyka
To zwierzę jest niezwykłym członkiem rodziny szopów, jedynego gatunku w rodzaju Potos. Kinkajou wyróżnia się długim, chwytnym ogonem, krótkim pyskiem i niskimi, zaokrąglonymi uszami.
Używa swojego chwytnego ogona jako „piątej ręki” podczas wspinaczki. Jednak nie używa go do chwytania jedzenia. Szczególną cechą jest to, że podczas ruchu kręgosłup może obrócić się o 180 stopni od biodra do szyi.
Chociaż kinkajou jest spokrewniony z szopem, jego wygląd, zachowanie i ekologia bardziej przypominają naczelnych. W rzeczywistości kinkajou był pierwotnie opisywany społeczności naukowej jako lemur.
Mają miękkie, szare lub złotobrązowe futro, duże oczy w małej okrągłej twarzy. Jego oczy bardzo odbijają światło, z jasnym pomarańczowym cieniem do powiek. Mogą obracać nogi do tyłu, co ułatwia im wspinanie się i wspinanie na drzewa.
Wielkość kinkajou różni się nieco w zależności od podgatunku, ale generalnie długość jego ciała jest mniejsza niż 61 centymetrów, z wyłączeniem ogona o długości 40-57 centymetrów. Ogólnie waga dorosłego waha się od 2 do 3,2 kilograma.
Kinkajou żyje średnio od 20 do 25 lat. Jednak zdarzały się przypadki ponad 40 lat życia.
Kinkajoo Siedlisko i nawyki
Kinkajou to zwinny mieszkaniec górnych warstw lasów tropikalnych. Można go znaleźć w całej Ameryce Środkowej i Południowej.
Obecnie dzikie populacje tego gatunku spadają. Wynika to z faktu, że rodzą one tylko jedno potomstwo rocznie, niszczenia ich naturalnego środowiska oraz nielegalnego handlu egzotycznymi zwierzętami domowymi.
Ten ssak prowadzi nocny tryb życia i nadrzewny tryb życia. Jego szczytowa aktywność przypada na ogół między 19:00 a 12:00 i ponownie na godzinę przed wschodem słońca. W ciągu dnia perwersyjne śpij w dziuplach drzew lub w cieniu liści, aby uniknąć bezpośredniego światła słonecznego.
Często tworzą stabilne grupy, w których członkowie, zwłaszcza mężczyźni, pielęgnują się nawzajem. Po nocy pełnej przygód grupa każdego ranka udaje się do ustalonych dziur w drzewach, aby razem spać.
Kinkaju są bardzo głośni. Mają repertuar wokalizacji, który obejmuje ciche parskanie, ćwierkanie lub syczenie lub „szczekanie”, podobnie jak wrzeszczący pies. Wydają również wysoki pisk, który może być bardzo głośny (wezwanie do karmienia), a inne opisywane jako „kichanie”.
Rzadko wychodzą z wierzchołków drzew. Żywią się głównie owocami i owadami; piją także nektar z kwiatów w okresach suszy. Miot składa się z jednego lub dwóch szczeniąt urodzonych wiosną lub latem.
Udomowienie Kinkajous
Kinkajou często nie boi się ludzi. Ogólnie rzecz biorąc, Kinkajous mają tendencję do tworzenia więzi z jednym lub dwoma ludźmi. Chociaż zaproponowano mu adopcję go jako zwierzaka, jego współistnienie stwarza kilka pułapek.
Zwierzę nie może być nauczone kontrolowania swoich potrzeb. Są bałaganiarskie i lubią rzucać jedzeniem i przedmiotami. Kinkajou ma gruczoły odbytu, które wydzielają piżmowy zapach, gdy zwierzę jest wściekłe lub przestraszone.
Chociaż uważane za oswojone, jeśli są nabywane w młodym wieku, perwersyjne mogą reagować drapaniem lub gryzieniem. W niewoli mogą żyć 20 lat lub więcej.
Czasami mogą być agresywne. Kinkajous nie lubi nagłych ruchów, hałasu i czuwania w ciągu dnia. I wykazano, że może przenosić wiele chorób. Oprócz ryzyka dla zdrowia ludzkiego, posiadanie kinkajou jest również szkodliwe dla zwierzęcia.
Odtworzenie środowiska lasu deszczowego może być dość trudne. Wychowywanie go w środowisku innym niż las deszczowy może zwiększyć ryzyko chorób i zrujnować jego jakość życia.
Co je Kinkaju?
Kinkajous na wolności żywią się głównie owocami i nektarem lub miodem. Jeśli jednak nadarzy się okazja, czasami zjadają owady, jaja i żaby wraz z innymi roślinami i kwiatami.
Ze względu na rodzaj ich diety są uważane za ważne rozsiewacze nasion, a nawet zapylacze niektórych gatunków roślin.
W niewoli mogą być karmione ciastkami z małpami lub karmą oraz różnymi owocami. Wśród tych tropikalnych owoców są banany, papaje, mango, melony, kiwi, winogrona, ananasy, granaty, cherimo i figi.
Woda może być dostarczana w pojemniku, ale są one podatne na rozlanie lub zabrudzenie. Z tego powodu zazwyczaj najlepiej sprawdza się ciężka butelka wody z rurką ssącą.
W Salwadorze, Gwatemali i Hondurasie kinkajous są powszechnie nazywane micoleón, co oznacza „lew małpa”. W Peru kinkajous są powszechnie znane jako koszatka lub małpa niedźwiedzia.
Ochrona Kinkajou
Jego naturalnymi drapieżnikami są ptaki drapieżne (orły i jastrzębie), jaguary, pumy i inne mniejsze koty. Jednak ludzie pozostają zdecydowanie największym drapieżnikiem.
Niektóre grupy etniczne w Ameryce Środkowej i Południowej polują na nie w poszukiwaniu pożywienia, ale główną przyczyną polowań jest ich skóra. Ponadto młode są sprzedawane jako zwierzęta domowe w ramach nielegalnego handlu.
Ten gatunek znajduje się w załączniku III CITES dla Hondurasu. W Meksyku jest uważany za gatunek wrażliwy, ale bardzo niewiele wiadomo o statusie jego populacji.
