Ryś kanadyjski (Lynx canadensis) jest majestatycznym kotem endemicznym dla Ameryki Północnej. Chociaż nie jest wymieniony jako „zagrożony” przez Międzynarodową Unię Ochrony Przyrody (IUCN), jego obecna sytuacja niepokoi ekspertów.
Niedawne badania wykazały, że ten kot zajmuje tylko 20% swojego potencjalnego siedliska. Jaki jest powód tego odosobnienia w ekosystemie z tak wieloma możliwościami? Powiemy Ci o tym poniżej.
Majestatyczny kot
Przede wszystkim uważamy za stosowne opisać zwierzę będące przedmiotem niniejszego opracowania. Ryś kanadyjski to kot średniej wielkości, zamieszkujący tajgę - borealny biom leśny - i drapieżnik małych kręgowców, które przeżywają w zaśnieżonych środowiskach.Niektóre z jego funkcji są następujące:
- Jest średniej wielkości kotem o gładkiej, gęstej sierści i szarawym umaszczeniu. Ma trójkątne uszy z bardzo efektownymi czarnymi frędzlami.
- Mierzy około 100 centymetrów od stóp do głów i waży średnio około 10 kilogramów. Oczywiście nie mamy do czynienia ze zwierzęciem o przesadnych rozmiarach.
- Ma chowane ostre pazury, których używa do polowania na swoje ofiary w zaśnieżonych miejscach.
Warto zauważyć, że jest to ssak, który został poddany presji doboru naturalnego, aby uzyskać cechy sprzyjające jego przetrwaniu w śnieżnych środowiskach.
Jego gęsta sierść izoluje go od niskich temperatur, a jego niewielkie rozmiary pozwalają mu przetrwać na małej zdobyczy. Wreszcie, jego potężne pazury i szerokie nogi doskonale podtrzymują jego wagę, zapobiegając zatonięciu pod śnieżną powierzchnią.
Ten kot jest doskonałym przykładem mechanizmów adaptacyjnych niezbędnych do przetrwania w niesprzyjającym środowisku.
Ryś kanadyjski i redukcja jego siedlisk
Artykuł naukowy podsumowany w publikacji magazynu National Geographic w kwietniu 2020 r. przyniósł złe wieści: ryś kanadyjski zajmuje tylko 20% swojego potencjalnego siedliska w stanie Waszyngton (Stany Zjednoczone).
W ramach wspomnianego badania przebadano ponad 7000 kilometrów kwadratowych i zarejestrowano obecność lub brak rysia za pomocą fotopułapek. Niestety aktywność tego kota zaobserwowano tylko na 29 ze 175 monitorowanych obszarów.
Przede wszystkim, aby zrozumieć te dane, konieczne jest rozgraniczenie, że potencjalnym siedliskiem jest to terytorium, które zgodnie z jego cechami ekologicznymi można uznać za możliwy dom dla określonego gatunku.
Zwierzęta dążą do poszerzenia swoich obszarów żerowania, ponieważ oznacza to więcej zasobów, co przekłada się na więcej potomstwa i ekspansję gatunku. Jeśli populacja nie wykorzystuje dostępnej przestrzeni, coś jest nie tak.
Przypadek rysia
Rzeczywiście fakt, że ryś kanadyjski nie wykorzystuje 80% dostępnego siedliska, wskazuje, że coś jest nie tak, albo z samym gatunkiem, albo ze środowiskiem, którego nie zajmuje.
Badanie, do którego odwoływaliśmy się wcześniej, wskazuje wyraźnego winowajcę tej sytuacji: zmianę klimatu. Według tych ekspertów rysie są dobrymi strażnikami do rejestrowania zmian środowiskowych, ponieważ są wysoce wyspecjalizowane w przetrwaniu w zimnych i śnieżnych środowiskach.
Dlatego pożary lasów, rosnące temperatury i ogólne zmniejszenie pokrywy śnieżnej drastycznie ograniczyły obszar, na którym te populacje rysia mogą przetrwać.
Ponadto, wraz z łagodzeniem klimatu na tych zaśnieżonych obszarach, mogą pojawić się inne gatunki kotów, takie jak żbik czy puma, które będą konkurować o zasoby i pożywienie z tym majestatycznym rysiem.
Nie oznacza to, że zwierzęta takie jak żbik są złe same w sobie, ale raczej, że ich ekspansja na terytorium, które do nich nie należy, może być bardzo negatywna dla endemicznych gatunków tego obszaru.
Gatunki bliskie zagrożenia
Ponownie należy zauważyć, że ryś kanadyjski nie jest jeszcze zagrożony. Nie oznacza to, że władze państw, w których mieszka kot, powinny odetchnąć: uzyskane dane są niepokojące i konieczne jest podjęcie działań.
Z tego powodu konieczne jest dalsze monitorowanie populacji tego gatunku i rozpoczęcie opracowywania planów hodowli w niewoli i ewentualnych przyszłych reintrodukcji na wolność. Nie możemy ryzykować utraty kolejnych gatunków.
