Owce towarzyszą ludzkości od wieków, a hodowla owiec to bardzo tradycyjna działalność w Europie. Obecnie istnieje wiele rodzajów owiec, z których każdy ma swoje własne cechy, które są klasyfikowane według pochodzenia, siedliska, anatomii i celu hodowlanego.
W rzeczywistości istnieje już ponad 500 rodzajów owiec rozmieszczonych na całym świecie. Następnie przedstawimy niektóre z najbardziej typowych ras owiec z Półwyspu Iberyjskiego.
6 typów owiec typowych dla Hiszpanii
1. aragoński
Owca aragońska – zdjęcie, które pojawia się w tym artykule – jest ściśle spokrewniona z rasą taraskońską, pochodzenia francuskiego i szeroko rozpowszechnioną w środkowych Pirenejach.Obie rasy miały swoje korzenie w rasie merynosów, która pojawiała się już w niektórych pismach z XV wieku.
Do dziś istnieje wiele kontrowersji między wzajemnymi wpływami Tarasconesa i Aragonii. Zwłaszcza jeśli weźmie się pod uwagę, że przez wiele stuleci w regionach przygranicznych mieszały się stada.
Mimo, że jest popularny od kilku lat, obecnie zarejestrowanych jest tylko około 1700 owiec tego typu. Ich stada znajdują się w Val d'Aran, a ich hodowla nastawiona jest głównie na eksport okazów.
2. Ansotana
Owce Ansotan mają krótkie, proste uszy i wyłupiaste oczy, ale rzadko mają rogi. Dla porównania, jego ciało jest bardziej zwarte i ma bardziej prostoliniowy profil niż inne typy owiec pospolitych w Hiszpanii, takie jak owce aragońskie.
Ta rasa owiec jest bardzo tradycyjna w Aragonii, gdzie znana jest również jako „łysa” lub „gołąb”. Te popularne przezwiska wynikają zarówno z koloru ich wełny, który jest całkowicie biały, jak i braku koka, który charakteryzuje inne rodzaje owiec.
Tradycyjnie hodowla ansotan była wykorzystywana do wykorzystywania ich mleka. Samice tego gatunku są obecnie uważane za duże producentki. Mleko Ansotana jest szeroko stosowane do produkcji serów rzemieślniczych.
3. Futrzany Kanarek
Znany obecnie kanarek futrzany najprawdopodobniej wywodzi się od jednego z najstarszych typów owiec w Hiszpanii. Rdzenne plemiona Wysp Kanaryjskich hodowały niegdyś duże owce o gęstej sierści na grzbiecie, z dużą tendencją do tuczenia.
W czasie wielkiej żeglugi na kontynent amerykański trafiło kilka okazów kanarków futerkowych. Nieoczekiwanie rasa została optymalnie dostosowana do gleby i klimatu Ameryki i rozmnażała się z niezwykłą łatwością.
W ostatnich dziesięcioleciach z powodzeniem przeprowadzono projekt reintrodukcji tej rasy owiec na Wyspach Kanaryjskich. Ta owca jest średniej wielkości, z wypukłym profilem i bezwłosą skórą, z wyjątkiem grzbietu.
4. Wyspy Kanaryjskie
Rasa kanaryjska powstała z krzyżówki rasy kanaryjskiej prymitywnej z rasą hiszpańską i portugalską grubowłosą. To jeden z bardziej rustykalnych typów owiec, który z łatwością przystosowuje się do różnorodnych terenów i mikroklimatów.
Te subhipermetryczne owce wyróżniają się lekko wydłużonym ciałem i prostym profilem. Charakteryzują się również wyraźnym dymorfizmem płciowym, ponieważ samce mają znacznie bardziej wypukły profil niż samice.
5. hiszpański
Kastylijska i Churra to dwa rodzaje owiec o największej populacji produkcyjnej w León i Kastylii. Obie odmiany wymagają bardzo podobnych metod hodowli, wyróżnia się półekstensywny charakter i możliwość eksploatacji mieszanej (mięsno-mlecznej).
Chociaż owce kastylijskie są bardzo produktywne, nie poświęcono im tyle uwagi, co innym hiszpańskim rasom owiec. Od wielu lat są uważane za rodzime owce mleczne.
Następnie wykonano krzyżówki z innymi zagranicznymi rasami mlecznymi, aby poprawić jakość i wielkość ich produkcji. Obecnie praktyka ta zagraża liczbie osobników, które zachowują oryginalne cechy rasy.
galicyjski
Jak sama nazwa wskazuje, jest to jeden z rodzajów owiec pochodzących z Galicji. Jest to małe zwierzę, które wyróżnia się obfitą, białą i wysokiej jakości wełną. Jednak ich cielę jest zwykle poświęcone głównie eksploracji ich mięsa.
W ostatnich dziesięcioleciach rasa ta była również poddawana licznym krzyżowaniom w celu poprawy produkcji mięsa. Z tych wszystkich powodów ochrona tej rodzimej rasy w Hiszpanii jest również powodem do niepokoju.
