Egzocetydy to ciekawostka świata zwierząt, która od wieków budzi zainteresowanie badaczy i nawigatorów. Cechą, która czyni egzocetydy wyjątkowymi okazami, jest właśnie ich zdolność do latania nad powierzchnią oceanu na bardzo duże odległości.
Istnieje ponad 70 różnych typów w rodzinie latających ryb lub Exocoteidae. Te 70 typów jest pogrupowanych w dziewięć rodzajów, chociaż wszystkie mają podobne cechy.
Egzocetydy mają opływową budowę, która pozwala im osiągać duże prędkości. Ich duże płetwy piersiowe pomagają im szybować nad wodą i przekierowywać wiatr.
Loty egzocetydów mają zwykle 50 metrów. Odnotowano jednak loty na ponad 200 metrów. U niektórych gatunków z rozszerzonymi płetwami brzusznymi mogą poruszać się ponad 400 metrów nad wodą.
Żaden z rodzajów latających ryb nie jest dłuższy niż 30 centymetrów. Mimo to konieczne jest wyjaśnienie, że wielkość będzie w dużej mierze zależała od gatunku egzocetydu. Niektóre z największych gatunków płetw to te, które zamieszkują wody tropikalne i subtropikalne u zachodniego wybrzeża Oceanu Atlantyckiego. Płetwy niektórych gatunków są prawie tak długie jak ciało zwierzęcia.
Egzocetydy, cud aerodynamiki
Ogólnie rzecz biorąc, badacze dzielą ryby latające na dwie szerokie kategorie: dwuskrzydłe i czteroskrzydłe.Dwuskrzydłe ryby to te z wysoko rozwiniętymi płetwami piersiowymi. Z drugiej strony czteroskrzydłe ryby mają równie rozwinięte płetwy piersiowe i brzuszne, co pozwala im na większą manewrowość.
Musimy wyjaśnić, że w rzeczywistości latające ryby nie latają. Egzocetyda nie lata jak ptak, ale szybuje w powietrzu za pomocą swoich szerokich płetw.
Niektórzy badacze sugerowali, że morfologia egzocetydów wyewoluowała w ten sposób, aby uciec przed drapieżnikami. Jeśli ryba opuści wodę, polowanie jest zakończone.
Niektóre z najczęstszych drapieżników egzocetydów to tuńczyk i miecznik, chociaż wielu innych również na nie poluje. Paradoksalnie egzocetyd wynurzając się z wody staje się również ofiarą ptaków. Zwiększa to ryzyko bycia zjedzonym.
Aby „latać”, te ryby muszą osiągnąć bardzo dużą prędkość w wodzie. Latające ryby mogą pływać z prędkością do 60 km/h. Kiedy osiągną tę prędkość, kierują się w stronę powierzchni pod niezbyt stromym kątem.
Kiedy przebijają się przez powierzchnię wody, latające ryby rozkładają skrzydła piersiowe. W tym samym czasie nadal machają ogonami, aby nabrać rozpędu.
Po tej pierwszej chwili egzocetyd może osiągnąć wysokość kilku metrów i szybować po powierzchni wody. Egzocetydom udaje się długo pozostawać poza wodą dzięki ruchowi płetwy ogonowej. Ta płetwa trzepocze od 50 do 70 razy na sekundę, napędzając lot ryby.
Siedlisko, żerowanie i rozmnażanie egzocetydów
Egzocetydy żyją na płytkich obszarach, choć w wodach daleko od wybrzeża. Ogólnie rzecz biorąc, egzocetydy są rozmieszczone na obszarach ciepłych i tropikalnych. Istnieją również siedliska w wodach subtropikalnych, chociaż ich morfologia nieznacznie się zmienia.
Egzocetydy występują w różnych morzach i oceanach świata, ale głównie w ciepłych wodach Oceanu Atlantyckiego. Morze Śródziemne jest domem dla różnych rodzajów egzocetydów.
Dieta egzocetydów składa się głównie z planktonu, bardzo małych organizmów żyjących zawieszonych w wodzie. Wiele innych małych ryb również żywi się planktonem, aby żyć. Oprócz planktonu egzocetydy żywią się mniejszymi rybami.
Rozmnażanie egzocetydów jest jajorodne. Samice składają jaja w algach lub bezpośrednio w wodzie. Jaja są utrzymywane razem przez rodzaj membrany z elastycznych nici. Na rynku azjatyckim ikra egzocetydów jest uważana za przysmak i ma wysoką wartość.
Obecnie jest wiele okazji do obserwowania latających ryb latających nad wodami. W ciepłych czasach wielu turystów zapuszcza się trochę w wody tropikalne, aby obserwować to zjawisko.
Niestety liczba egzocetydów znacznie spada z powodu masowych polowań. Zwłaszcza w Azji egzocetydy są łapane w celach spożywczych. Konieczne jest stworzenie odpowiednich środków ochronnych dla tych gatunków na otwartym morzu.
