Pełzacz zwyczajny lub pełzacz europejski to ciekawy ptak, który zmienia swoje jaskrawe kolory na bardziej nieprzejrzyste odcienie, które pozwalają mu przetrwać. W przeciwieństwie do innych ptaków, ten mały ptak próbuje wtopić się w otoczenie, symulując kolory kory drzewa. Dzięki temu jest trudny do wykrycia gołym okiem i utrudnia drapieżnikom polowanie.
Gatunek znany jako Certhia brachydactyla, okaz należący do ptaków śpiewających (wróblowych). Organizmy te należą do rodziny Certhiidae, grupy znanej z charakterystycznych cech ogona, bardzo przydatnego podczas wspinania się na drzewa. Czytaj dalej i dowiedz się więcej o tym małym ptaku.
Sitowisko i rozmieszczenie pełzacza
Pełzacz to ptak o szerokim rozmieszczeniu obejmującym różne regiony Europy, Azji i północno-wschodniej Afryki. Oznacza to, że można go spotkać od Portugalii i Francji po Polskę, Węgry, Bułgarię i południową Danię. Jakby tego było mało, może również zasiedlać niektóre wyspy śródziemnomorskie, takie jak Sycylia i Kreta.
Preferowane siedliska dla tego gatunku to w większości różnego rodzaju lasy, które mogą składać się z dębów, dębów, sosen lub jodeł. W przeciwieństwie do innych ptaków, pełzacz jest organizmem uniwersalnym, zdolnym do przeciwstawienia się różnym środowiskom (jedynym warunkiem są gaje).
Gatunek ten nie ma również ograniczeń wysokości, ponieważ może zajmować obszary na wysokości 2000 metrów nad poziomem morza, takie jak Sierra Nevada.
Jak wygląda Pełzacz?
Ten ptaszek mierzy od 11 do 13 centymetrów długości i waży średnio tylko 8 lub 10 gramów. Dzioby tych organizmów są tak długie, że zajmują ponad połowę wielkości ich głowy, od 16 do 22 milimetrów. Poza tym pióra jego ogona są dość sztywne i faliste, ponieważ służą jako punkt podparcia podczas wspinania się po pniach.
Jeśli chodzi o ubarwienie, pełzacz ma odcienie, które sprawiają, że wtapia się w pnie. Z tego powodu całe jego ciało jest połączeniem odcieni brązu, czerni i bieli, które są rozmieszczone we wzorach plam wzdłuż grzbietu. Jednak jego brzuch ma jaśniejsze kolory, z małymi odcieniami brązowo-kawowego.
Zachowanie
Pełzacze są samotnikami, więc poza sezonem lęgowym nie tworzą stad. Ponadto jest to gatunek osiadły, którego ruchy ograniczają się jedynie do zmian siedlisk w przypadku ograniczenia pożywienia.Poza tym unikają przeludnionych obszarów, ponieważ są terytorialne i potrafią w razie potrzeby obronić swoją przestrzeń.
Co je pełzacz?
Ten ptak ma dietę owadożerną, a jego ulubionym pokarmem są różne rodzaje chrząszczy. Mimo to zjada również skorki, pluskwiaki, pseudoskorpiony, pająki i chruściki. Ogólnie rzecz biorąc, bezkręgowce, które składają się na twoją dietę, są pospolitymi mieszkańcami drzew, więc nie spędzasz dużo czasu na ich szukaniu.
Odtwarzanie
Sezon lęgowy zaczyna się pod koniec marca i trwa do czerwca, ponieważ ptaki te są zdolne do dwóch lęgów w ciągu roku. Pełzacze są monogamiczne i często spędzają czas na wychowywaniu młodych.
Ptaki te znacznie wydłużają okres lęgowy, aby większość ich piskląt wydostała się z gniazda żywa.
Gniazda buduje się też w szczelinach, wewnątrz otworów w pniach czy płatach kory. Jednak ze względu na redukcję drzew w wyniku wylesiania gatunek przystosował się do zmian w środowisku. Zdecydował się również użyć ścian, fasad domów, latarni ulicznych, metalowych belek, budek lęgowych i innych konstrukcji stworzonych przez człowieka.
W sumie nieśność składa się z 3 do 6 jaj, które będą inkubowane przez co najmniej 14 dni. Co więcej, dzięki doskonałej opiece rodzicielskiej, prawie wszystkie wykluwające się pisklęta to te same pisklęta, które osiągnęły młodzieńczy wiek samodzielności.
Według badań przeprowadzonych przez Uniwersytet w Alcalá gatunek ten ma duży sukces reprodukcyjny, ponieważ większość młodych przeżywa stadium pisklęcia. To dobra wiadomość, ponieważ pomaga utrzymać stabilną populację.
Stan ochrony
Międzynarodowa Unia Ochrony Przyrody klasyfikuje tego ptaka jako gatunek najmniejszej troski.Dzieje się tak, ponieważ jego populacja odnosi duże sukcesy reprodukcyjne i pomimo faktu, że jego siedlisko uległo fragmentacji, wydaje się, że przystosowuje się do innych środowisk. Dzięki temu liczba kopii nie wydaje się być zagrożona (a przynajmniej na razie).
Sytuacja brzmi obiecująco, ponieważ ten osobliwy ptak nie jest w krytycznym niebezpieczeństwie. Nie oznacza to jednak, że każdy rodzaj lasu może być nadal modyfikowany lub niszczony. Ostatecznie powstaje przemieszczenie gatunków, które ze względu na swoje zdolności adaptacyjne mogą powodować problemy w ekosystemie.
Chociaż może się to nie wydawać, nie jest to nowy problem, ponieważ ten ruch gatunków jest po prostu inwazją innych typów siedlisk. Innymi słowy, ptaki te przystosowują się do nisz, które nie odpowiadają im ze względu na ich zdolności adaptacyjne i mogą stać się szkodliwe.
Konsekwencje nierównowagi wynikającej z działań antropicznych są zawsze takie same: załamanie równowagi ekologicznej i wynikające z tego wyginięcie innych zwierząt. Oczywiście konieczne jest monitorowanie tego gatunku, aby zapobiec problemom.