Wspominając o największych ptakach świata, przychodzą na myśl bociany, kondory i albatrosy. Jest to jednak prawdą tylko wtedy, gdy mówimy o obecnej bioróżnorodności. Jeśli cofniemy się w czasie i cofniemy o kilka milionów lat, odkryjemy Argentavis magnificens.
Gatunek ten był jednym z największych mięsożernych ptaków na świecie. Chociaż jego czas na ziemi dobiegł końca, nie umniejsza to jego znaczenia. Historia odkrycia tego skrzydlatego tytana jest imponująca – czytaj dalej, a zrozumiesz dlaczego.
Olbrzymi ptak pod ziemią
W latach 70. paleontolodzy Rosendo Pascual i Eduardo Tonni rozpoczęli badania w La Pampa (Argentyna). W swoich wykopaliskach znaleźli kości, które wydawały się należeć do ptaka, ale byli tak wielcy, że wątpili w swoje założenia.
Później potwierdzono, że szczątki te należały do największego ptaka, jaki kiedykolwiek zamieszkiwał Ziemię, Argentavis magnificens. Według badań ptak ten miał około 7 milionów lat. Ponadto mierzył ponad 8 metrów rozpiętości skrzydeł, a od szczytu do ogona zarejestrował około 3,5 metra. Każde piórko mogło mierzyć ponad metr.
Ten gatunek mógł ważyć tyle samo, co przeciętny człowiek, 70 kilogramów.
Kontrowersyjny wzrost
Prosty fakt, że ten ptak istniał, jest wyzwaniem dla natury. W tym czasie, nie do pomyślenia było, aby skrzydlate zwierzę przekroczyło 35 kilogramów wagi. To odrzucenie było nie tylko kaprysem, ale podważało wszystko, co wiadomo o lotach i aerodynamice.
Pytanie było dość proste: przez ewolucję ptaki zmieniły i zmodyfikowały swój wygląd, aby móc łatwiej latać. Oznacza to, że stały się tak lekkie, jak to tylko możliwe, aby podczas trzepotania nie miały trudności z podnoszeniem. Przynajmniej w to wierzono przed odkryciem A. powiększenia.
Więc jak to możliwe? Argentavis magnificenszdoła latać? Odpowiedź jest nieco złożona: ten ptak nie latał, unosił się w powietrzu. To znaczy że wykorzystał do startu wzgórza i pasma górskie w okolicy i z pomocą prądów wiatru unosić się w powietrzu. To nie latanie, ale stylizacja.
Co jadł Argentavis magnificens?
W tym samym miejscu, w którym został znaleziony Argentavis znaleziono również kilka ssaków. Klimat subtropikalny, który istniał na tym obszarze, pozwalał na istnienie użytków zielonych. Z tego powodu małe ssaki, prawie wielkości zająca, były dość liczne i prawdopodobnie ich głównym źródłem pożywienia.
Oprócz tego, że był mięsożerny, gatunek ten był padlinożercą, więc mógł również żywić się zwłokami.
Sposób, w jaki polował na swoją zdobycz, jest dość osobliwy.Argentavis używał swojego dzioba jak młota, którym bił ofiarę na śmierć. Uważa się również, że ptak ten mógł wykorzystać swoją wagę na swoją korzyść, tak że lądując na swoich ofiarach, mógł je udusić masą swojego ciała. W końcu z łatwością połknął swoją ofiarę jednym kęsem.
Ich gniazda
Musimy liczyć się z tym, że będąc tak dużym i ciężkim ptakiem, wydaje się niemożliwe, aby zakładał gniazda w górach lub klifach. Jednak w ten sam sposób posiadanie gniazd na poziomie gruntu stwarzałoby problemy z innymi drapieżnikami.
Rozwiązanie, które stawiaszArgentaviswydaje się, że problem ten tkwi w jego otoczeniu. Obecnie La Pampa to obszar, w którym nieprzerwanie wieją wiatry z południa. Ponadto, kiedy ten ptak istniał, Andy nie były wystarczająco wysokie, aby powstrzymać północne wiatry.
To znaczy że gatunek ten korzystał z wiatrów z różnych kierunków, pozwalając mu planować dotarcie do wysokich miejsc i gniazdowanie. Z tych wszystkich powodów ptaki te mogły z łatwością przemieszczać się z obszaru łowieckiego do miejsca lęgowego.
Argentavis magnificens należy do grona wspaniałych ptaków
Argentavis magnificens należy do grupy zwanej teratornithids potworne lub cudowne ptaki. Grupa ta charakteryzuje się posiadaniem w swoich szeregach skamieniałości ptaków przekraczających rozmiary obecnego ptaka, stąd nazywane są „cudami”. Ponadto najbliższymi krewnymi, jakie mają, są kondory, więc uważa się, że mogą być podobne.
Pierwsze teratornithidy znaleziono na stanowiskach paleontologicznych w Ameryce Północnej. Rozpiętość skrzydeł tych gatunków przekraczała 5 metrów i uważano, że znajdują się one w fizycznych granicach, do których mógł dotrzeć ptak, aby latać. Dla porównania największa rozpiętość skrzydeł współczesnego ptaka nie przekracza 3 metrów.
Zniknął w czasie
Wyginięcie tego gatunku może być spowodowane zmianami klimatycznymi lub walką o żywność. Jednak prawdopodobnie nie są to jedyne możliwe odpowiedzi. Niestety brakuje wielu informacji, więc będziesz musiał poczekać, aż nauka będzie kontynuować badania tego gatunku, aby znaleźć przyczynę jego upadku.
O ile wiadomo, historia tego gigantycznego ptaka zaczyna się i kończy w późnym miocenie. Od tego momentu trop ginie, więc jego ewolucyjną historię uważa się za skończoną. Na szczęście lub niestety trzeba było ustąpić początku drogi wielu innym gatunkom zwierząt na Ziemi.
