Kwezal to enigmatyczny ptak o jasnych kolorach, który chroni różne ciekawostki dotyczące jego biologii. Żyje w tropikalnych dżunglach i wilgotnych górach Ameryki, gdzie cieszy się dużym szacunkiem, a nawet jest uważany za narodowego ptaka Gwatemali. W rzeczywistości kilka starożytnych kultur na tym obszarze uważało go za święty ze względu na jego mistyczny wygląd.
Nazwa naukowa quetzala gwatemalskiego to Pharomachrus mocinno. Należy do rodziny Trogonidae, która charakteryzuje się zwartymi i kolorowymi ptakami, takimi jak trogony. Czytaj dalej tę przestrzeń i odkryj więcej ciekawostek na temat quetzala.
Jak się mają kwezale?
Kwezal to średniej wielkości ptak o długości około 38 centymetrów. Oprócz tego ma ogon, który może mierzyć do 60 centymetrów. Poza tym ma efektowne i opalizujące zielone upierzenie z czerwonymi piórami brzusznymi i złotymi, niebieskimi i fioletowymi refleksami.
Jakby tego było mało, quetzal ma kilka piór w kształcie grzebienia, które wystają z jego głowy i dodają mu eleganckiego wyglądu. Jednak samice tego gatunku mają zwykle ciemniejsze i mniej błyszczące kolory, ale ich upierzenie jest nadal bardziej efektowne niż u innych lokalnych ptaków.
Mało znane fakty o kwezalu
Chociaż quetzal jest dobrze znanym i badanym ptakiem ze względu na swój wygląd, wciąż kryje w sobie różne ciekawostki dotyczące jego biologii. Tutaj wymieniamy mniej znane fakty dotyczące tego gatunku.
1. Jest więcej niż jeden typ quetzala
Na początku termin quetzal był używany do identyfikacji gatunków z Gwatemali. Jednak obecnie jest używany do nazwania wszystkich okazów zgrupowanych w rodzaju Pharomachrus. Obecnie znane kwezale to:
- Kwezal gwatemalski (Pharomachrus mocinno).
- Kwezal czubaty (Pharomachrus antisianus).
- Kwezal złotogłowy (Pharomachrus auriceps).
- Fulgid lub Złoty Quetzal (Pharomachrus fulgidus).
- Kwezal czarnoogoniasty (Pharomachrus pavoninus).
2. Jego naturalna dieta go zatruwa
Dieta kwezala opiera się na spożywaniu różnych owoców, roślin i owadów, które zawierają różne ilości żelaza. Chociaż ten metal jest zwykle niezbędny w żywieniu zwierząt, jest toksyczny dla tego ptaka, ponieważ nie jest w stanie prawidłowo go metabolizować.
Nagromadzenie żelaza w organizmie ptaków powoduje kilka zagrażających życiu chorób. Z tego powodu quetzal rozwinął niezwykłe zachowanie, które pozwala mu uniknąć wspomnianego zatrucia. Polega to na piciu wody gromadzącej się w roślinach epifitycznych, takich jak bromelie i storczyki, które dostarczają kwasów garbnikowych, które zakłócają wchłanianie żelaza.
3. Rozmnażanie w niewoli jest bardzo trudne
Kwezal jest jednym z najtrudniejszych gatunków ptaków do rozmnażania w niewoli, ponieważ rośliny, które go odtruwają, zwykle nie przeżywają poza swoimi naturalnymi warunkami. W niektórych przypadkach ludzie próbowali podawać kwas garbnikowy jako dodatek do neutralizacji żelaza w diecie, ale ta metoda nadal nie wydaje się zbyt skuteczna.
4. Ich pióra były używane do ceremonii w starożytnych kulturach
W Ameryce kultury Azteków i Majów używały piór kwezala do wyrobu nakryć głowy, chorągwi i różnych szat kapłańskich.To dlatego, że uważali je za święty symbol, dlatego były używane w ceremoniach i jako znak rozpoznawczy klas wyższych.
Wbrew temu, co można się domyślić, kultury te wierzyły, że zabicie quetzala jest zbrodnią niewybaczalną. Z tego powodu uważa się, że wykorzystali okres linienia, aby uzyskać niezbędne pióra bez nadmiernego uszkadzania okazów.
5. Jest klasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia
Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody quetzal gwatemalski jest klasyfikowany jako gatunek bliski zagrożenia. Jednak ich populacja wykazuje stały spadek w ostatnich latach, co jest znakiem ostrzegawczym dla ich rodu.
Problem z tym ptakiem polega na tym, że jego przetrwanie w dużej mierze zależy od jego siedliska, więc wszelkie zmiany lub zaburzenia mają zbyt duży wpływ na jego populację. Jakby tego było mało, hodowla w niewoli nadal nie jest opłacalna dla jego ochrony.
Jak widać quetzal to piękny ptak, który strzeże kilku tajemnic i ciekawostek. Chociaż prawdą jest, że wciąż istnieje kilka niewiadomych na temat jego biologii, to, co obecnie wiadomo, wystarczy, aby zaklasyfikować go jako wspaniały gatunek.
