Tularemia u królików to choroba wykraczająca daleko poza dziedzinę weterynarii, ponieważ może stanowić poważny problem dla ludzi. Jest to choroba odzwierzęca: gdy zdrowa osoba wejdzie w kontakt ze skórą chorego zwierzęcia, może ono łatwo ulec zakażeniu.
Oprócz zarażenia przez kontakt różne grupy pajęczaków mogą przenosić chorobę. Kleszcze z gatunku Dermacentor andersoni i Amblyomma americanum, między innymi, roznoszą patogen poprzez ugryzienie. Bakteria wywołująca chorobę należy do gatunku Francisella tularensis.
Ta choroba zwykle nie dotyka królików domowych mieszkających w mieszkaniach, ale jeśli są one częścią gospodarstwa na otwartej przestrzeni, sytuacja się zmienia. Jeśli chcesz wiedzieć wszystko o tularemii u królików i ludzi, czytaj dalej.
Przyczyny tularemii
Jak już powiedzieliśmy wcześniej, czynnikiem sprawczym jest bakteria Francisella tularensis, bezwzględny pasożyt wewnątrzkomórkowy. Należy zauważyć, że są to prątki bardzo odporne, ponieważ nie giną w klimatycznych warunkach środowiskowych, które sięgają mrozu i są stosunkowo odporne na wybielacze.
Typowymi żywicielami tej bakterii są króliki i inne zajęczaki, ale szacuje się, że może ona przypadkowo zainfekować ponad 100 różnych gatunków ssaków, w tym ludzi. Chociaż ssaki mięsożerne są podatne na infekcje, zwykle wykazują bardzo niewiele objawów.
Wśród najbardziej dotkniętych gatunków znajdują się różne grupy gryzoni, królików, zajęcy śnieżnych i innych zajęczaków. Oprócz tego Centrum Kontroli i Zapobiegania Chorobom (CDC) wskazuje, co następuje: koty domowe są bardzo wrażliwe na tę chorobę, więc działają jako rezerwuar infekcji u ludzi.
Choroba zaraża się, gdy wysysający krew kleszcz lub mucha ugryzie żywiciela, umożliwiając bakteriom dostanie się do krwioobiegu. W zależności od zakażonego zwierzęcia objawy mogą się różnić od łagodnych do ciężkich.
Zgłoszono ogniska epidemiologiczne tularemii po zakupie zarażonych chomików w sklepach zoologicznych.
Objawy tularemii u królików
Niestety opisanie objawów klinicznych tularemii u królików jest skomplikowane, ponieważ większość zwierząt, które ją zarażają, umiera w ciągu 8-14 dni bez możliwości zbadania. Oto niektóre objawy kliniczne, które można wykryć w warunkach laboratoryjnych:
- Słabość, która przekłada się na mniejszą mobilność po klatce/polece i brak chęci do jedzenia.
- Owrzodzenia skóry, które tworzą się w miejscu infekcji.
- Intensywna gorączka.
- Limfadenopatia regionalna, czyli zapalenie węzłów chłonnych najbliższych okolicy ukąszenia.
- Pojawienie się ropni, nagromadzeń ropy pod skórą.
Jeśli twój królik jest domowy i zwykle nie wychodzi na otwarte poletka, objawy te są prawdopodobnie spowodowane inną patologią. Z drugiej strony, jeśli masz kolonię zwierząt na farmie na świeżym powietrzu, bądź czujny, ponieważ możesz mieć do czynienia z pierwszym pacjentem z epidemią tularemii.
Wpływ choroby na ludzi
Jak wskazuje Klinika Mayo, osoby z tularemią mają zwykle objawy podobne do tych u innych chorych ssaków, ale w mniejszym stopniu. U pacjenta wystąpi gorączka, owrzodzenia skóry, dreszcze, ból głowy, obrzęk węzłów chłonnych i inne charakterystyczne objawy.
Oprócz tego bakteria może skolonizować oko lub tkankę płucną, co znacznie zmienia objawy kliniczne. Na szczęście większość ludzi jest zwykle leczona antybiotykami w domu, bez konieczności hospitalizacji. Śmiertelność tej choroby wynosi 4%.
Zabieg
Streptomycyna i tetracyklina to antybiotyki z wyboru dla wszystkich zakażonych zwierząt. Fluorochinolony i chloramfenikol są również stosowane u ludzi w celu złagodzenia powiązanych objawów klinicznych.
Jeżeli posiadasz zewnętrzną farmę i podejrzewasz, że jeden z Twoich królików może być chory na tularemię, oddziel go szybko od reszty i zabierz do weterynarza. Zawsze pamiętaj, aby obchodzić się ze zwierzęciem w rękawiczkach, a po rozpoczęciu leczenia oczyścić całe środowisko kolonii środkami dezynfekującymi, które nie są związkami na bazie wybielaczy.
Końcowe zalecenia
Jak zapewne zauważyłeś, tularemia jest poważną chorobą królików i bardzo nieprzyjemną dla ludzi. Najlepszym sposobem na uniknięcie ryzyka zarażenia jest ograniczenie kontaktu zwierząt hodowlanych z innymi dzikimi istotami żywymi i regularne stosowanie odrobaczaczy zwierząt.
Aby uniknąć zarażenia się tularemią, opiekun musi zawsze nosić długie spodnie i rękawiczki w środowiskach częściowo na wolnym wybiegu. W przypadku ukąszenia jakiegokolwiek kleszcza najlepiej udać się do lekarza w celu wykonania odpowiednich badań.
