Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne lub OCD to patologia wywodząca się z lęku, charakteryzująca się natrętnymi, nawracającymi i uporczywymi myślami, które wywołują strach i niepokój. U ludzi istnieje wiele rodzajów OCD, na ogół skupiających się na powtarzaniu czynności i wzorców (m.in. powtarzające się zaburzenia, komputery i akumulatory).
Choć może się to wydawać niewiarygodne, psy mogą również cierpieć na tego typu patologie behawioralne, i tutaj pokazujemy, jak go zidentyfikować i możliwe środki zaradcze.
Skąd wiesz, czy Twój pies ma OCD?
W większości przypadków, ponieważ zwierzę nie może mówić lub wykonywać nadmiernie złożonych funkcji, zaburzenie to jest utożsamiane z powtarzaniem zachowań, które w pewnych dawkach są normalne:
- szczekać na inne psy, ludzie, inne zwierzęta lub nic.
- Drapanie o powierzchnie w przesadny sposób.
- Kopanie bez konkretnego powodu.
- Lizanie więcej niż normalnie.
- Goń za jego ogonem.
- Gryź na meblach i przedmiotach gospodarstwa domowego.
- „Polowanie na wyimaginowane muchy”.
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne jest ściśle związane z pojęciem stereotypu. Jest to zdefiniowane jako zachowanie zwierząt powtarzające się w czasie bez wyraźnego celu.Stereotypy nie zawsze wskazują na OCD, ponieważ mogą pojawiać się w sytuacjach stresu lub nieuwagi i z czasem znikają, gdy problem zostanie rozwiązany.
Jednak w przypadku tego zaburzenia stereotypy pojawiają się zwykle na wczesnym etapie życia psa i dalekie są od zaniku, z czasem nasilają się.Ogólnie rzecz biorąc, te zachowania mogą stać się autodestrukcyjne, powodując różne uszkodzenia samego zwierzęcia:
- Akralne zapalenie skóry spowodowane lizaniem, które kończy się zmianą naskórka.
- Krwawienie z poduszek, poprzez kopanie i uporczywe drapanie powierzchni.
- Wypadanie włosów z powodu nadmiernej pielęgnacji i przedłużającego się stanu niepokoju.
- Różne urazy i obrażenia ciała.
Należy pamiętać, że bez względu na to, jak udomowiony jest pies jako zwierzę, w naturalny sposób nie zrobi on niczego, co wyrządzi mu krzywdę, ponieważ w końcu psy wciąż są żywymi istotami z instynktami przetrwania. W przypadku zaobserwowania któregokolwiek z tych objawów należy natychmiast zgłosić się do lekarza weterynarii, jasne jest, że coś jest nie tak ze zwierzęciem.
Przyczyny zaburzeń obsesyjno-kompulsywnych u psów
Psy cierpiące na schorzenia powodujące nawracający ból, predysponowane do lęku lub cierpiące na chorobę, która modyfikuje lub pogarsza którykolwiek z ich zmysłów, są bardziej podatne na zaburzenia obsesyjno-kompulsywne. Aby, w tym stanie występuje wyraźny składnik fizjologiczny.
Jest jednak jasne, że decydujące znaczenie mają również wcześniejsze doświadczenia i czynniki zewnętrzne w stosunku do ciała zwierzęcia. Historia powtarzającej się przemocy w czasie, zaniedbania, zamknięcia w zamkniętych przestrzeniach i wiele innych czynników związanych z nadużyciami są również ściśle związane z tym rodzajem zaburzeń u psów. Dlatego tego typu patologie, a także stereotypy, są powszechne u zwierząt domowych uratowanych z obraźliwych środowisk.
Dlatego należy zdawać sobie sprawę z komplikacji, jakie ten stan może sprowadzić do normalnego życia, zarówno dla pupila, jak i opiekuna, przed adopcją psa ze złożoną historią życiową.Daleko od tego odradzamy dawanie drugiej szansy tym biednym maltretowanym psom, ponieważ to one najbardziej na to zasługują, ale lepiej, aby nauczyciele mieli pewne doświadczenie w edukacji psów oraz czas i cierpliwość, aby stawić czoła chorobie.
Leczenie
Pomoc specjalistów w dziedzinie etologii i psychologii psów jest niezbędna, aby poradzić sobie z tak szerokim zaburzeniem jak OCD. W tym celu potrzebne są przedłużone sesje modyfikacji zachowania. Pamiętaj, że „reedukuj” zwierzę jest to powolny proces, który wymaga cierpliwości.
W zależności od nasilenia zachowań lub urazu może być również konieczne przepisane przez lekarza weterynarii leki, które w niektórych przypadkach muszą być podawane do końca życia. Istnieją specyficzne środki przeciwlękowe i przeciwdepresyjne dla psów.
Oczywiste jest, że zaburzenie obsesyjno-kompulsywne jest patologią, którą trudno jest zidentyfikować i rozwiązać, ale przy cierpliwości, zrozumieniu i profesjonalnej pomocy należy sobie z nią poradzić, pozwalając psu żyć życiem pełnym szczęścia, zasługuje.
