Ładny wrzód u psów jest spowodowany niezdolnością rogówki do prawidłowego gojenia się po utracie części swojej struktury. Chociaż choroba ta może objawiać się u każdej rasy, dominuje wśród kłów brachycefalicznych. W szczególności bokserzy są bardziej predysponowani do jej wystąpienia.
Chociaż nie jest to częsta patologia, jej nieznajomość może prowadzić do błędnej diagnozy, aw konsekwencji do poważnej progresji zmiany. Ponadto, jeśli nie zostanie to zrobione w odpowiednim czasie, możliwe jest, że pogorszy to widzenie zwierząt domowych, które na to cierpią. Opowiemy Ci wszystkie szczegóły jednego z najniebezpieczniejszych defektów bliznowatych w psim oku.
Bliznowacenie rogówki
Oko psa jest złożonym narządem, składającym się z wielu struktur spełniających określone funkcje. Jednym z nich jest rogówka: błona pozbawiona unaczynienia i przezroczysta.
Jego główną funkcją jest zapobieganie przedostawaniu się ciał obcych, mikroorganizmów i czynników chemicznych do oka. W ten sam sposób, wraz z soczewką krystaliczną, odpowiada za kontrolę ostrości i wpadania światła do oka, aby uzyskać wyraźne obrazy.
Gdy w tej warstwie ochronnej - złożonej z kilku dobrze zróżnicowanych warstw - wystąpią uszkodzenia anatomiczne - procesy gojenia różnią się w zależności od rozległości uszkodzenia:
- Epithelium: jest najbardziej zewnętrzną częścią rogówki. Naprawa jest stosunkowo szybsza, gdy dochodzi do uszkodzenia w tej warstwie, ponieważ jej komórki rozmnażają się przez mitozę, aby przywrócić utraconą integralność. Gojenie w takich przypadkach trwa zwykle od 7 do 9 dni, ponieważ nabłonek rośnie średnio o 1 mm dziennie.
- Stroma: Jest to najgrubsza część rogówki. Kiedy dosięgnie ją kontuzja, rekonwalescencja jest wolniejsza i bardziej skomplikowana. W procesie tym biorą udział keratynocyty. Komórki te stają się fibroblastami, produkującymi nowe włókna kolagenowe, które naprawiają uraz.
- Śródbłonek: Jest to najgłębsza warstwa rogówki. Gdy zmiana postępuje do tej warstwy, następuje trudniejsza naprawa. Dzieje się tak, ponieważ ich komórkom brakuje aktywności mitotycznej; to znaczy, że się nie rozmnażają. Z tego powodu gojenie musi być przeprowadzane przez komórki znajdujące się blisko miejsca uszkodzenia.
U starszych psów rogówka po procesie gojenia nie osiąga swojej początkowej grubości. W takich przypadkach, w przeciwieństwie do zmian nabłonkowych, powstaje wtórne zwłóknienie lub blizna, ponieważ włókna kolagenowe nie są wytwarzane w zorganizowany sposób.
Między innymi należy zauważyć, że istnieje kilka czynników wewnętrznych i zewnętrznych, które mogą pozytywnie lub negatywnie wpływać na procesy gojenia rogówki. Jednym z nich jest schorzenie znane jako owrzodzenie powolne lub nawracające.
Co to jest łagodny wrzód u psów?
Owrzodzenia rogówki definiuje się jako zmianę integralności i funkcjonalności błony ochronnej oka; zwykle produktem uszkodzeń mechanicznych. W zależności od głębokości, rozwoju i zasięgu zmiany, są one podzielone na dwa typy.
- Proste owrzodzenia to takie, które dotyczą tylko najbardziej zewnętrznej warstwy rogówki lub nabłonka. Zgodnie z powyższym powrót do zdrowia następuje szybciej, a rokowanie jest pomyślne.
- Z kolei skomplikowane owrzodzenia mogą naruszyć najgłębsze warstwy rogówki lub spowodować wtórne powikłania, które utrudniają ich leczenie.
W tej ostatniej grupie znajdują się owrzodzenia łagodne, czyli zmiany charakteryzujące się niepowodzeniem procesów gojenia rogówki. W takich przypadkach nabłonek regeneruje się, ale nie przylega do zrębu lub błony podstawnej.Dlatego uzdrowienie nie osiąga pełnego zakończenia.
To powoduje nawrót wrzodów; to znaczy, pojawiają się stale, pomimo widocznej regeneracji rogówki. Chociaż może wystąpić u każdego rodzaju psa, badania sugerują, że rasy brachycefaliczne - takie jak mopsy, boksery czy shih tzu - są na nie bardziej podatne.
Przeważnie leniwy wrzód u psów jest związany z wadami wrodzonymi, które powodują dystrofię lub defekt błony podstawnej nabłonka. Ponadto zapewnia się, że u dorosłych psów dochodzi do tego z powodu zmniejszenia zdolności gojenia oka.
Wrzód boksera
Z przewagą objawów u bokserów, ta zmiana była zgłaszana spontanicznie; to znaczy powstaje pomimo faktu, że nie ma fizycznego uszkodzenia rogówki.Dzieje się tak dlatego, że te zwierzęta mogą mieć defekt w hemidesmosomach, które łączą komórki nabłonka ze zrębem.
W konsekwencji dochodzi do rozdzielenia obu warstw i powstania małej zmiany, która przekształca się w owrzodzenie. Z tego powodu i ponieważ jest to rasa, która jest najbardziej dotknięta tą patologią, powolny wrzód jest również znany jako wrzód boksera.
W rzeczywistości badanie opublikowane w czasopiśmie BMC Veterinary Research w 2021 r. utrzymuje, że defekt genu NOG - białka konstytutywnego w rogówce - zwiększa podatność na pojawianie się powolnych owrzodzeń rogówki u psów o tej rasy.
Objawy powolnego wrzodu u psów
Podobnie jak w przypadku innych typów procesów wrzodowych, powolne wrzody u psów zwykle powodują jeden lub więcej z następujących objawów:
- Skurcz powiek: mimowolne ruchy powieki jako konsekwencja bólu.
- Epiphora: nadmierne łzawienie.
- Światłowstręt: ekstremalna wrażliwość na światło.
- Enophthalmia: przemieszczenie gałki ocznej do oczodołu.
- Przekrwienie spojówek: zapalenie i zaczerwienienie naczyń krwionośnych twardówki.
- Obrzęk rogówki: zmętnienie i obrzęk rogówki.
W ostrych fazach choroby objawy kliniczne są bardzo wyraźne. Jednakże, gdy uraz oka staje się przewlekły, objawy bólu lub dyskomfortu zmniejszają się. Z tego powodu nazywa się to powolnym wrzodem.
Diagnoza
Rozpoznanie powolnego owrzodzenia u psów opiera się na prawidłowym badaniu okulistycznym, które pozwala określić wygląd i rozległość zmiany. Ogólnie rzecz biorąc, te owrzodzenia mają zwykle nieregularny kontur z wklęsłymi krawędziami, co jest wynikiem słabego przylegania
Oprócz tego metody takie jak test fluoresceinowy pozwalają rozpoznać i wytyczyć obszar zrębu rogówki niechroniony przez nabłonek. Jednak kluczowe w takich przypadkach jest ustalenie przyczyny opóźnienia procesów gojenia pacjenta.
Zabieg
Ogólnie rzecz biorąc, tego typu owrzodzenia są oporne na konwencjonalne metody leczenia powierzchownych uszkodzeń rogówki. Dlatego twoje podejście powinno polegać na usunięciu nieprzylegającego nabłonka, a także na stworzeniu otarcia sprzyjającego połączeniu nowego nabłonka ze zrębem.
Osiąga się to za pomocą różnych technik chirurgicznych, takich jak keratotomia siatkowa, oczyszczanie zadziorów diamentowych lub procedura sieciowania rogówki. Ponadto należy podawać miejscowo antybiotyki, aby zapobiec zakażeniu, oraz substancje cykloplegiczne i przeciwzapalne, aby zmniejszyć objawy bólu i stanu zapalnego w ostrych urazach.
Chociaż ta patologia może pojawić się samoistnie, czasami jest związana z innymi zaburzeniami, które powodują lub utrudniają jej powrót do zdrowia. Jednak dzięki terminowej opiece i odpowiedniemu leczeniu psa, łagodne wrzody mają korzystne rokowanie.
Ładny wrzód u psów, cicha choroba
Zgodnie z tym, co ujawniono w tym artykule, możemy zdać sobie sprawę, jak ważne jest rozpoznanie powolnego wrzodu na czas. Chociaż na początku nasz zwierzak może wskazywać na dyskomfort w oku, w miarę postępu urazu objawy staną się mniej widoczne, co może utrudniać nam rozpoznanie, kiedy nasz pies jest chory.
W ten sam sposób, ze względu na charakter tych owrzodzeń, po konwencjonalnym leczeniu miejscowym możemy pomyśleć, że zmiana jest wynikiem. Jednak słabe leczenie sprawi, że będzie bardzo prawdopodobne, że się powtórzy.
Z tego powodu w przypadku łagodnego owrzodzenia konieczne są regularne kontrole u wyszkolonego specjalisty w tej dziedzinie. W ten sam sposób Twój udział i cierpliwość w procesie regeneracji integralności rogówki będzie kluczem do prawidłowego powrotu do zdrowia.