Małż olbrzymi to osobliwy duży gatunek żyjący w głębinach Oceanu Indyjsko-Pacyficznego. Chociaż jego skorupa jest ostentacyjna, jego cechy fizyczne bardzo przypominają skaliste lub koralowe środowiska tego obszaru. Z tego powodu jest to normalne, że niedoświadczeni nurkowie mogą go nie zauważyć.
Nazwa naukowa tego gatunku to Tridacna gigas. Należy do rodziny Cardiidae, grupy mięczaków rozpoznawanych po kształcie muszli i zawierających jadalne okazy w swoich szeregach. Czytaj dalej i odkryj kilka ciekawych faktów na temat małży olbrzymiej.
Jak się ma małż olbrzymi?
Małż olbrzymi jest jednym z największych małży na świecie, ponieważ może mierzyć do 1,5 metra długości i ważyć maksymalnie 200 kilogramów. Chociaż jego skorupa jest najtwardszą i najbardziej wytrzymałą częścią jego ciała, płaszcz (wewnętrzna część małży) również staje się bardziej mięsisty w miarę wzrostu.
Ten gatunek ma szereg rowków lub rowków wzdłuż skorupy, które kończą się tworząc trójkąty na krawędziach. Pomimo tego, że zewnętrzna powierzchnia jego zaworów nie wykazuje żadnego zabarwienia, rozwijają się na niej różnego rodzaju bakterie i glony. W związku z tym ubarwienie różni się znacznie w każdym okazie.
Mało znane fakty o małżach olbrzymich
Gigantyczny małż nie tylko wygląda na ogromny, ale ma też kilka zabawnych faktów na temat swojej biologii. Poznaj najciekawsze poniżej.
1. Osiągnięcie maksymalnego rozmiaru zajmuje im około 10 lat
Aby zwiększyć swoje rozmiary, małże muszą gromadzić wystarczającą ilość węglanu wapnia, niezbędnego składnika ich muszli. Proces ten nie jest tak szybki, jak mogłoby się wydawać, ponieważ potrzebuje tego gatunku od 8 do 12 lat, aby osiągnąć 1,5 metra długości.
Muszle małży składają się z kilku zazębiających się warstw węglanu wapnia i białek lepkosprężystych. Aby uzyskać tak dużą odporność, jak u małża olbrzymiego, składniki te muszą być dostarczane w złożony i precyzyjny sposób, co pociąga za sobą duży wydatek energetyczny i metaboliczny. Dlatego wzrost trwa zbyt długo.
2. Sierść okazów jest zwykle kolorowa i efektowna
W przeciwieństwie do muszli, wewnętrzna część małża olbrzymiego (płaszcza) może przybierać opalizujące kolory, takie jak niebieski, fioletowy, żółty i zielony. Te odcienie są wynikiem połączenia irydoforów i endosymbiozy, którą tworzą z zooksantellami.
Płaszcz mięczaka olbrzymiego może być siedliskiem mikroorganizmów fotosyntetyzujących w jaskrawych kolorach (zooxanthellae). Istoty te dzielą się wytwarzanymi przez siebie składnikami odżywczymi z mięczakiem, aw zamian otrzymują dom i ochronę. W ten sposób oboje odnoszą korzyści z ich obecności i wolą tworzyć symbiozę.
3. Mogą cierpieć na wybielanie
Podobnie jak w przypadku niektórych gatunków koralowców, mięczaki olbrzymie mogą blaknąć. Oznacza to, że staje się blady i traci większość charakterystycznych dla niego opalizujących kolorów.
Wybielanie to właściwie reakcja na stres środowiskowy spowodowany zmianami temperatury lub składu wody. W obliczu tych scenariuszy małż uwalnia lub eliminuje zooksantelle, które chroni w swoim płaszczu, co powoduje utratę jasnych tonów.
4. Dorośli nie mają gruczołu bisiorowego
Kilka małży ma gruczoły bisiorowe, które syntetyzują lepkie substancje, które przyczepiają się do podłoża. Chociaż małże olbrzymie mają je w stanie młodzieńczym, kiedy dorosną, tracą swoją funkcjonalność. Nie stanowi to problemu dla okazów, ponieważ ze względu na ich wagę i rozmiar jest mało prawdopodobne, aby przesunęły się z miejsca.
5. Jest klasyfikowany jako gatunek wrażliwy
Według Międzynarodowej Unii Ochrony Przyrody małż olbrzymi jest gatunkiem wrażliwym, którego populacja wydaje się maleć. Chociaż istnieje kilka technik rozmnażania go w niewoli, okazy osiągają dojrzałość płciową do 9 lub 10 roku życia. Dlatego ustalenie strategii odbudowy i reintrodukcji jest trudne i czasochłonne.
Jak widać, małż olbrzymi nie tylko ma efektowny wygląd, ale zawiera również kilka ciekawych faktów dotyczących jego historii naturalnej.Jednak wciąż jest wiele informacji do odkrycia, więc możliwe, że w przyszłości zaskoczy nas innymi zagadkowymi i ciekawymi funkcjami.
