Różnorodność kształtów i rozmiarów psów jest tak duża, że ewidentnie zakres podstawowych funkcji życiowych może się różnić w zależności od rasy i osobnika. Z tego powodu bardzo ważne jest, aby dobrze poznać zwierzaka, aby w odpowiednim momencie zmierzyć mu puls.
Pomimo różnicy, jaka może występować w liczbie uderzeń na minutę u psów różnych ras, istnieją inne cechy tętna, które są bardzo ważne, nawet ważniejsze niż liczba. Odkryj poniżej osobliwości bicia serca u psa, aby móc zmierzyć puls zwierzaka.
FRISS, klucz do rytmu psiego serca
Pomiar tętna psa to sposób na poznanie jego tętna. Czasami lekarz weterynarii może poprosić opiekuna psa o zebranie tych danych kilka razy dziennie podczas przyjmowania leków lub gdy pies wykazuje jakąś patologię.
Tętno można zmierzyć w domu. Zwykle wykonuje się to poprzez położenie dłoni na klatce piersiowej psa na wysokości lewego łokcia, po czym można policzyć liczbę uderzeń w ciągu 15 sekund, a następnie pomnożyć ją przez 4. Istnieją jednak inne, bardziej niezawodne techniki.
Tętno psa musi być mocne, regularne, równe, symetryczne i synchroniczne. Każda z pierwszych liter tych słów tworzy akronim FRISS.
Ważność FRISS
Jeśli czujesz, że tętno lub rytm serca nie ma tych cech, może to być wynikiem jakiegoś problemu, chociaż nie musi to być poważne.W takich przypadkach wskazane jest przyjmowanie powtarzanych dawek w ciągu dnia i odnotowywanie wszelkich rozbieżności. Następnie wizyta u weterynarza i pokazanie wyników badań tętna psa.
Na koniec, jak wspomniano na początku, każdy pies może mieć inny normalny rytm. Małe psy, bardzo młode zwierzęta i osoby z otyłością często mają przyspieszone tętno. Wręcz przeciwnie, psy w dobrej kondycji i większe rasy mają wolniejsze chody.
Dlatego normalne jest, że pies ma od 60 do 140 uderzeń na minutę w spoczynku. Z kolei duże psy mają wartości między 60 a 100 uderzeń na minutę, podczas gdy małe psy mają między 100 a 140.
Naucz się mierzyć puls psa
W przeciwieństwie do ludzi, gdzie puls jest mierzony na nadgarstku, aby zmierzyć puls psa, należy znaleźć obie tętnice udowe.Anatomicznie naczynia te znajdują się na wewnętrznej stronie ud powyżej kolana, czyli w górnej wewnętrznej części tylnej nogi psa.
Tętno należy znaleźć palcem wskazującym i środkowym, nigdy kciukiem, ponieważ ten ma swój własny puls i można go pomylić. Tętno w obu tętnicach powinno być mierzone w tym samym czasie, dodatkowo należy sprawdzić FRISS.
Po zmierzeniu tętna w ten sposób następną rzeczą do zrobienia jest położenie jednej ręki na sercu psa - jak wskazano powyżej - a drugiej na jednej z kości udowych. Oba uderzenia muszą być w pełnym wymiarze.
Ten sposób pomiaru pulsu daje wiele informacji i może być przydatny dla lekarza weterynarii w ramach diagnozy choroby:
- Będzie wiadomo, czy puls jest silny i łatwo wyczuwalny, czy wręcz przeciwnie, jest słaby. U otyłych psów tętno może być słabe, ponieważ między skórą a tętnicą znajduje się dużo tłuszczu, co utrudnia odczytanie.
- Będzie obserwowane, jeśli jest regularne, to znaczy, że jego siła nie zmienia się w czasie.
- Tętno powinno być rytmiczne i jest to dobry sposób na określenie. Pomiędzy pulsacjami zawsze mija ten sam okres czasu.
- Dodatkowo puls będzie zsynchronizowany z biciem serca. Stąd po zmierzeniu tętna w obu kościach udowych w tym samym czasie i są one takie same (dwustronność) porównuje się go z biciem serca.
Jak obliczyć tętno
Po wykryciu tętnic udowych wystarczy policzyć pulsacje przez 15 sekund. Wartość tę należy pomnożyć przez 4, aby uzyskać liczbę uderzeń na minutę (tętno), która musi wynosić od 70 do 130. Jeśli wyniki tego testu są różne, skonsultuj się z lekarzem weterynarii, który poprowadzi Cię przez możliwe przyczyny.
Co można wywnioskować z pulsu psa?
Zanim przejdziesz dalej, powinieneś wiedzieć, że samo badanie tętna psa nie jest przydatne do diagnozowania jakiegokolwiek rodzaju serca lub innych schorzeń. Wbrew powszechnemu przekonaniu, zmiany tętna psa nie są łatwe do wykrycia przez osoby bez profesjonalnego przeszkolenia weterynaryjnego. W rzeczywistości można je było dobrze postrzegać tylko wtedy, gdy problemy zdrowotne się pogorszyły.
Ze względu na powyższe nie zaleca się mierzenia pulsu psa jako diagnozy domowej. Najlepszą opcją jest zwrócenie uwagi na wszelkie inne nieprawidłowości fizyczne, takie jak apatia, nadmierne zmęczenie lub duszność, ponieważ są one bardziej widoczne i zauważalne.
Jeżeli zwierzę nagle źle się poczuje, wystąpią jakieś konwulsje, wymioty lub inny dziwny objaw, można zmierzyć mu tętno, a zebrane dane przekazać lekarzowi weterynarii. Należy jednak podkreślić, że priorytetem powinno być dotarcie do kliniki, aby można było się nią zająć, ponieważ profesjonalista będzie musiał sam ocenić stan psa.
Jak wspomniano na początku, normalne jest, że weterynarz prosi opiekuna psa o regularne mierzenie pulsu psa z różnych powodów. Na przykład pojawienie się skutków ubocznych lub dalsze uściślenie diagnozy choroby.
Co się stanie, gdy FRISS zawiedzie?
Po zmierzeniu tętna psa zmiany we wzorze FRISS mogą wskazywać na specyficzne objawy, które nie są łatwo widoczne gołym okiem. Na przykład bardzo słaby puls może wskazywać na drastyczne zmniejszenie częstości akcji serca. Byłaby to sytuacja niezwykle pilna i pies powinien jak najszybciej udać się do weterynarza.
Nieregularne tętno, które pojawia się sporadycznie, jest normalne i nie wskazuje na żadną chorobę. Jednak u zwierzęcia może rozwijać się podstawowa choroba serca. Z drugiej strony, podobnie jak w przypadku nieregularnych rytmów, znalezienie nieregularnych uderzeń od czasu do czasu nie musi stanowić problemu.
Niestety, jeśli te zaburzenia rytmu są bardzo wyraźne i powtarzające się, mogą być objawami innych chorób, takich jak nadczynność tarczycy, spowodowana zatruciem, pasożytami, takimi jak nicienie sercowe, lub konsekwencją stosowania niektórych leków.
Ponadto puls asynchroniczny może wskazywać na miażdżycę tętnic, rozwarstwienie lub tętniak aorty lub chorobę Takayasu. Wszelkie dowody wykryte podczas pomiaru tętna zwierzęcia należy jak najszybciej przekazać lekarzowi weterynarii.
Wiedza o tym, jak prawidłowo mierzyć puls psa, wymaga pewnego treningu. Nie wahaj się poprosić lekarza weterynarii o zademonstrowanie, abyś w odpowiednim czasie wiedział, jak to zrobić poprawnie. Chociaż prawdą jest, że nauczenie się, jak to zrobić, nie zaszkodzi, należy pamiętać, że tylko profesjonalista jest przeszkolony w ocenie i wykrywaniu problemów zdrowotnych psa.Dlatego za wszelką cenę unikaj samodiagnozy.