Biopsja to technika polegająca na pobraniu próbki tkanki do późniejszej analizy mikroskopowej. Gdy pies jest chory, lekarz weterynarii może stwierdzić, że konieczne jest, oprócz innych badań, wykonanie biopsji. W jakich sytuacjach zalecana jest biopsja kłów Jak się ją wykonuje Czy konieczne jest stosowanie znieczulenia ogólnego?
Następnie zobaczymy kilka informacji, które pomogą lepiej zrozumieć tę procedurę, która może budzić niepokój właścicieli zwierząt domowych.
Przed biopsją
Kiedy pies jest chory, pierwszą rzeczą, którą zrobi lekarz, jest stworzenie jak najpełniejszej historii klinicznej, aby przeanalizować postęp patologii.Ta historia będzie zawierała wiek zwierzaka, informacje o początku problemu, wykonanych zabiegach i ich skuteczności.
Lekarz weterynarii przeprowadzi również badanie fizykalne, które obejmie sprawdzenie temperatury psa, badanie palpacyjne brzucha oraz osłuchiwanie bicia serca i płuc.
W zależności od rodzaju objawów może być konieczne wykonanie niektórych badań w celu ustalenia przyczyny problemu. Można wykonać badania krwi, prześwietlenia, USG, tomografię itp.
Wyniki tych badań mogą prowadzić do konieczności wykonania biopsji w celu postawienia ostatecznej diagnozy. Taka sytuacja ma miejsce głównie w przypadku podejrzenia u lekarza nowotworu.
Rodzaje biopsji kłów
Istnieją różne rodzaje biopsji u psów, w zależności od kryteriów, których używamy do klasyfikacji. Najbardziej znane to:
- W zależności od narządu lub tkanki, z której należy pobrać próbkę do analizy, technika będzie różna. Jeśli potrzebna jest niewielka próbka tkanki, można wykonać biopsję nacięcia.
- Kiedy guz jest usuwany w całości, technika ta nazywa się biopsją wycinającą. W takim przypadku należy również usunąć zewnętrzne brzegi guza w celu ich analizy w celu potwierdzenia całkowitego usunięcia guza.
- Jedną z najczęstszych biopsji u psów jest biopsja skóry. Ta procedura jest dość prosta, nieinwazyjna i wiąże się z bardzo niewielkim ryzykiem dla zwierzęcia.
Biopsja skóry jest generalnie stosowana w przypadkach, w których diagnoza nie jest jednoznaczna lub gdy zastosowane leczenie nie przyniosło pozytywnych efektów. Z wyjątkiem biopsji skóry, wszystkie inne rodzaje biopsji wymagają zastosowania znieczulenia ogólnego.
Jak wykonać biopsję kłów
Technika, która zostanie zastosowana do usunięcia próbki tkanki lub guza, będzie zależała od kilku czynników, takich jak rodzaj zajętego narządu i jego lokalizacja. Jeśli przyjrzymy się kryteriom klasyfikacji stosowanej techniki, istnieją głównie cztery rodzaje biopsji kłów:
- Pierwsza to eksploracyjna operacja jamy brzusznej. Ta technika jest bardzo inwazyjna, ale w niektórych przypadkach może być niezbędna; Ma tę zaletę, że umożliwia pobieranie próbek – biopsji nacinającej – z kilku narządów jednocześnie.
- Drugą techniką jest biopsja wykonywana za pomocą endoskopii. Dzięki tej metodzie można pobrać małe fragmenty tkanki z nosa, żołądka, jelita lub okrężnicy; Chociaż wymaga zastosowania znieczulenia ogólnego, ten rodzaj biopsji nie obejmuje nacięcia chirurgicznego.
- Trzecią metodą wykonania biopsji u kłów jest biopsja skóry. W tym przypadku, w zależności od urazu, stosuje się różne rodzaje igieł i instrumentów. Jest małoinwazyjny iw zależności od zwierzęcia i zabiegu może być wykonany bez znieczulenia ogólnego.
- Nareszcie w przypadku kości i szpiku istnieje możliwość wykonania biopsji za pomocą specjalnych igieł.
We wszystkich przypadkach biopsja jest bardzo przydatna, ponieważ pozwoli dokładnie określić chorobę psa i zbadać najlepsze opcje leczenia.
Postępowanie z próbkami
Jednym z ważnych etapów biopsji psa jest postępowanie z pobraną próbką. Wiarygodność wyników analizy zależy od prawidłowej manipulacji, a co za tym idzie pewności diagnozy.
Do momentu umieszczenia próbki w płynie utrwalającym należy obchodzić się z nią jak najmniej iz najwyższą delikatnością. Objętość tego płynu, zwykle formaliny rozcieńczonej do 10%, powinna być odpowiednia.
Zwykle zaleca się ilość płynu równą 10-krotności objętości próbki. Należy również ściśle przestrzegać czasu utrwalania, który będzie się różnić w zależności od pobieranej tkanki.
