Od 40 lat istnieje zjawisko, które intryguje zarówno biologów, jak i ekologów: zwierzęta kurczą się z pokolenia na pokolenie. Minęło wiele lat, zanim te dane wyskoczyły na pierwszy rzut oka, ponieważ jest to powolny i subtelny proces. Mimo to ostatnie badania dogłębnie zgłębiły ten temat.
Jak zwierzęta stają się mniejsze? Chociaż wciąż pozostaje wiele do załatwienia, wydaje się, że globalne ocieplenie po raz kolejny ma coś do powiedzenia w tej sprawie. Jeśli chcesz wiedzieć, co te dwa zjawiska mają ze sobą wspólnego, w tym artykule znajdziesz odpowiedzi.
Reguła Bergmanna i globalne ocieplenie
To, że osobniki tego samego gatunku mogą mieć różne rozmiary w zależności od przedziału czasowego lub lokalizacji, nie jest czymś nowym. W rzeczywistości w ekologii istnieje zasada znana jako reguła Bergmanna, która postuluje, że osobniki w populacji zwierząt endotermicznych (stałocieplnych) będą większe w chłodniejszym klimacie i mniejsze w cieplejszych miejscach.
Jest to bezpośrednio związane z powierzchnią ciała: duże zwierzęta łatwiej zatrzymują ciepło, a mniejsze tracą je lepiej w gorącym klimacie. Dlatego według tego standardu można by oczekiwać, że rozmiary ciała fauny zmienią się tam, gdzie globalne ocieplenie zmieniło temperatury.
Skamieniałe dowody na to, że zwierzęta się kurczą
To, że zwierzęta się kurczą, nie jest zaskoczeniem.W całej historii Ziemi globalne temperatury zmieniały się z powodu ekstremalnych zjawisk pogodowych (takich jak epoki lodowcowe). Dzięki skamieniałościom z wczesnego eocenu potwierdzono, że wiele żywych istot zmniejszyło swoje rozmiary wraz ze wzrostem temperatury od 5 do 8 stopni w ciągu 10 000 lat.
Badania te służą nie tylko do potwierdzenia, że temperatura wpływa na rozmiary ciała, ale także stanowią podstawę do przewidywania skutków globalnego ocieplenia w naszej przyszłości. Według obliczeń, do roku 2040 planeta ma być cieplejsza o 1,5 stopnia.
Zwierzęta się kurczą: fakty
Istnieje wiele badań na ten temat, które wskazują na związek między zmianami klimatycznymi a faktem, że zwierzęta stopniowo się kurczą. Na przykład w 2019 roku stwierdzono, że 52 gatunki ptaków w kolekcji Field Museum zmniejszyły swój rozmiar o 2,6% w latach 1978-2016.
Są nawet zwierzęta, które stają się większe z powodu tego samego efektu, ponieważ globalne ocieplenie spowalnia nadejście zimy, pomagając dużym ssakom wydłużyć okres wzrostu.
Przypadek ryby menhaden (Brevoortia tyrannus) jest również znany z tego, że zmniejszył swój rozmiar o 15% w ciągu ostatnich 65 lat. Myszy polne w Parku Narodowym Doñana są innymi dotkniętymi chorobą: dziś ważą jedną trzecią tego, co oznaczały 40 lat temu. Wieloryb baskijski (Eubalaena glacialis) od lat 80. zmniejszył swoją długość o prawie 1 metr.
Wyjaśnienia endoterm i ektoterm
Metabolizm każdego zwierzęcia i temperatura otoczenia są również związane z tym wydarzeniem. W zimnym klimacie podstawowa przemiana materii organizmu wzrasta w taki sposób, że pozwala na większy wzrost organizmu podczas jego dojrzewania, spełniając w ten sposób regułę Bergmanna.Jeśli temperatura wzrośnie z powodu globalnego ocieplenia, wzrost ten zostanie zmniejszony.
A co z gatunkami ektotermicznymi, takimi jak gady i płazy? Udokumentowano również zmniejszenie ich średniej wielkości i istnieje wytłumaczenie dla tych zwierząt: na przykład wysokie temperatury przyspieszają fazy rozwoju żab, a ich tempo wzrostu nie jest utrzymywane, więc pozostają mniejsze w miarę wzrostu. .
Zmniejszenie rozmiarów zwierzęcia w wyniku działań niezwiązanych z doborem naturalnym może mieć katastrofalne skutki dla jego przetrwania.
Szóste masowe wymieranie
W historii Ziemi było już 5 masowych wymierań gatunków, po których planecie udało się odrodzić. Jednak odbudowa ta zajęła miliony lat. Teraz, dzięki działaniom człowieka, szóste wyginięcie jest bliższe niż wcześniej sądzono: tempo znikania gatunków jest od 100 do 1000 razy wyższe niż oczekiwano.
Zwykłe zniknięcie zwierzęcia lub rośliny oznacza znacznie więcej niż zaprzestanie oglądania okazu na zawsze. Współzależność gatunków to delikatna równowaga, a stopniowe odsuwanie „nogi” od „stół ekosystemu” sprawia, że zaczyna się on coraz bardziej chwiać.
Drapieżnikom brakuje pożywienia, zmniejszone rozprzestrzenianie się nasion i pyłków, zwiększone populacje innych gatunków i wiele więcej: przykłady destabilizujących łańcuchów pokarmowych są nieskończone.
Chociaż wysiłki zmierzające do przewidywania i zapobiegania przyszłym skutkom działań człowieka na planecie są intensywne, złożoność ekosystemów oznacza, że zawsze pojawia się nowa niespodzianka. Eksperci zapewniają, że do tej pory podejmowane działania są jedynie łatami: jeśli problem nie zostanie zaatakowany, nie będzie możliwe rozwiązanie skutków zmian klimatu.