Jaguar jest również nazywany „yaguareté” w obu Amerykach. Jest to koci mięsożerca uważany za największego w Ameryce i trzeciego na świecie, po lwie i tygrysie. Chociaż jego pierwotna dystrybucja rozciągała się na Stany Zjednoczone, całą Amerykę Środkową i Południową, w tym Argentynę, na niektórych obszarach, takich jak Stany Zjednoczone, gatunek ten praktycznie wyginął.
Z wyglądu jest bardzo podobny do lamparta, chociaż jest większy, ma mocniejszą budowę i zachowanie podobne do tygrysa. Dobrze przystosowuje się do gęstych i wilgotnych lasów, do różnorodnych terenów zalesionych i liściastych.Podobnie jak tygrys, jest to zwierzę, które lubi pływać.
Jaguar jest samotnikiem, zwykle poluje z zasadzki i jest selektywny w poszukiwaniu zdobyczy. Chociaż jest czołowym drapieżnikiem, niezbędna jest stabilizacja ekosystemów, w których żyje. Dorosłe osobniki mają bardzo silny kęs, co pozwala im przebijać skorupy gadów twardą skorupą, tak jak ma to miejsce w przypadku żółwi, a polują zwykle szukając głowy ofiary między uszami, wykonując śmiertelne ugryzienie która przechodzi przez czaszki ich ofiar.
Zagrożone wyginięciem jaguara
W języku Guarani słowo yaguareté oznacza „prawdziwą bestię”, a to dlatego, że jest królem tropikalnych i subtropikalnych dżungli w Ameryce. Ma duże zdolności adaptacyjne, co pozwala mu żyć od najgęstszej dżungli po sawanny i bardziej otwarte przestrzenie, chociaż zawsze jest gatunkiem samotnym. Ale pomimo tej adaptacji jaguarowi grozi wyginięcie wraz z 500 innymi gatunkami w wyniku zniszczenia miejsc, w których zwykle zamieszkuje.
Mówi się, że obecnie na całym kontynencie amerykańskim pozostało nie więcej niż piętnaście tysięcy okazów, ze względu na odziarnianie i przekształcanie ich naturalnych siedlisk w tereny uprawne i hodowlane oraz ich spotkania z człowiekiem istotą, która w większości przypadków kosztowała go życie.
Argentyna była również jednym z naturalnych siedlisk jaguara, ale według ostatnich obliczeń pozostało tylko około 200 okazów, rozmieszczonych w prowincjach Chaco, Formosa, Jujuy, Misiones, S alta i Santiago del Estero.
Pomimo tych alarmujących danych, różne organizacje publiczne i prywatne prowadzą ważne działania, aby umożliwić odzyskanie jaguara.
Piękna historia miłosna
Był maj 2015 roku, kiedy do chronionego ośrodka Tobuna przybyła samica jaguara z zoo Mar de Plata.Grupa specjalistów przystąpiła do pracy nad uzyskaniem pajery, aby rozmnażała się i tym samym integrowała przyszły miot z naturą.
Owocem miłości, która się zrodziła, narodził się Nahuel, 12-letni samiec o wadze 75 kg. Ta historia miłosna jest bardzo ważna, ponieważ po raz pierwszy podjęto próbę rozmnażania tego gatunku w celu ponownego wprowadzenia jego potomstwa do dzikich środowisk i udało się to
EL CECY to pionierskie centrum tej pracy, zlokalizowane w rezerwacie San Alonso w rezerwacie przyrody Esteros del Iberá. Oczekuje się, że Nahuel i Tobuna wkrótce połączą się w pary, a Tobuna ma urodzić pierwszy miot młodych jaguarów urodzonych w Corrientes. Dodatkowo trwają prace, aby CECY miała w tym roku kolejną parę lęgową oraz prowadzone są negocjacje z ośrodkami w Paragwaju i Brazylii.
Ambitny projekt
Projekt reintegracji jaguara to najambitniejszy program reintrodukcji zagrożonych gatunków, jaki jest realizowany na kontynencie amerykańskim, licząc na tę godną pochwały pracę przy wsparciu licznych instytucji rządowych i pozarządowych , w tym te podkreślone przez rząd Corrientes.Wśród osiągnięć tych projektów odnaleziono okazy mrówkojada olbrzymiego, jelenia pampasowego, pekari obrożnej i ary szkarłatnej, a reintrodukcja tapira ma się wkrótce rozpocząć.
W celu rozszerzenia tych projektów trwają prace nad stworzeniem wspaniałego Parku Narodowego, który wzmacnia i uzupełnia ważne postępy w ochronie, jakie prowincja Corrientes poczyniła w Parku Prowincjonalnym.
Źródło obrazu: www.diariochaco.com
