ten parwowirus psów jest poważną chorobą zakaźną, która wpływa na układ pokarmowy, czerwone krwinki, a w skrajnych przypadkach na mięsień sercowy.
Wysoka śmiertelność, głównie atakuje szczenięta poniżej 6 miesiąca życia, ponieważ ich układ odpornościowy jest jeszcze słaby. Ale może również wystąpić u dorosłych psów, zwłaszcza jeśli nie zostały zaszczepione i odrobaczone.
Warianty parwowirusa u psów
Parwowirus psów (CPV) wykazuje powinowactwo do szybko namnażających się komórek, takich jak jelita, układ limfatyczny lub tkanki płodu, które atakuje, a następnie replikuje.
U szczeniąt między 3 a 8 tygodniem może również wpływać na komórki mięśnia sercowego.
Mechanizmy ewolucji CPV nie są jeszcze jasne. Oryginalny szczep parwowirus psów typu 2 (CPV-2) miał swój początek jako wariant panleukopenii kotów. Jednak rola innych parwowirusów atakujących szopy pracze, lisy i norki jest trudna do obalenia.
Od czasu odkrycia w 1978 r. ulegał modyfikacjom w swoim genomie, powodując, że patologia objawiała się na różne sposoby.
Izolaty wytworzone w latach 1979-1981 ujawniły nowy szczep, nazwany CPV-2a, oraz W połowie lat 80. w Stanach Zjednoczonych zidentyfikowano trzeci podtyp, CPV-2b.
Różne badania wskazują, że CPV miał te zmiany w stosunkowo krótkim czasie. Przypuszczalnym powodem jest to, że w ten sposób wirus uzyskuje większą adaptację i odporność w środowisku.
I chociaż różnice między trzema szczepami sięgały tylko niewielkiej liczby aminokwasów, wystarczyły, aby wytwarzają ważne zmiany antygenowe i biologiczne.
Na przykład: nowe warianty zdołały zarazić koty. Ponadto szybko wyparli oryginalnego wirusa, ponieważ fiksacja u ich żywicieli jest bardziej skuteczna, a choroba, którą wywołują u zwierząt, wydaje się osiągać większe nasilenie.
Aby uzupełnić menu, psy zakażone tymi wariantami wydalają więcej wirusa poprzez kał.
Wreszcie, 15 lat później, we Włoszech wykryto inny wariant, nazwany 2c. Nowa mutacja ma tę zaletę, że szybko rozprzestrzenia się w różnych częściach świata, ponieważ został następnie wykryty w Wietnamie, Hiszpanii, Stanach Zjednoczonych, Portugalii, Niemczech, Zjednoczonym Królestwie, Urugwaju, a ostatnio w Argentynie.
CPV-2c objawia się cięższym przebiegiem klinicznym i jeszcze wyższymi wskaźnikami śmiertelności. Przedstawia się zwykłymi znakami:
- Utrata apetytu
- Wymioty
- Gorączka
- Biegunka
- Krwotok
- leukopenia
- Rozkład
- Odwodnienie
Niemniej jednak,Dodaje też nietypowe zdjęcia, które utrudniają diagnozę, charakteryzujący się biegunką śluzową, ale bez wymiotów i biegunki krwotocznej.
Co więcej, dotyczy zarówno szczeniąt, jak i dorosłych zwierząt w wieku do dwóch i pół roku, a nawet psów, które otrzymały wszystkie szczepionki aby chronić je przed parwowirusem.
Czy parwowirus jest uleczalny?
Chociaż najlepszym sposobem na uniknięcie parwowirusa u naszych ukochanych zwierząt jest profilaktyka, ponieważ nadal nie ma leczenia chorobywydaje się otwierać drzwi nadziei.
Kilka wstępnych testów przeprowadzonych przez północnoamerykańską firmę Avianax, udało się wyleczyć parwowirusa u 90 procent leczonych psów.
Naukowcy doszli do tego odkrycia, próbując znaleźć rozwiązanie dla wirusa Zachodniego Nilu, co spowodowało chorobę w stadach gęsi w Północnej Dakocie.
Tymczasem, najlepsze leczenie to nadal profilaktyka. Aby zapobiec rozwojowi parworiozy u psa, ważne jest, aby:
- Ściśle przestrzegasz planu szczepień
- Okresowo odrobaczasz
- Utrzymuj właściwą higienę ich otoczenia i ich otoczenia
- Często myj jej miskę z jedzeniem
- Przechowuj jedzenie w miejscach, do których gryzonie nie mają dostępu
Weź pod uwagę, że 80% psów miało kontakt z tym wirusem, ponieważ jest przenoszony przez zainfekowany kał. Co więcej, Jest wysoce odporny w środowisku, w którym może pozostać aktywny nawet do dwóch lat.
Dlatego ma to ogromne znaczenie właściwie zdezynfekować skażoną glebę. W tym celu najskuteczniejszymi produktami wydają się być woda z chlorem i wybielaczem.
Ale oprócz wszystkich tych środków, przy pierwszych objawach, które mogą wskazywać na parwowirusa, pilnie zabierz psa do gabinetu weterynaryjnego.