dzisiaj istnieje system, który pozwala na identyfikację psa na podstawie jego kału za pomocą analizy genetycznej. I coraz więcej gmin decyduje się na zastosowanie go do zwalczania zanieczyszczeń generowanych przez porzucanie psich odchodów w przestrzeni publicznej.
Następnie wyjaśnimy jak można zidentyfikować DNA psa z jego kału; Porozmawiamy także o debatach, jakie wywołało zastosowanie tej metody do sankcjonowania właścicieli.
Czy można rozpoznać psa po jego odchodach?
W prosty sposób psia kupa nosi ślady swojej informacji genetycznej. Z próbki kału można wyizolować te markery w laboratorium; Dzięki tym informacjom i porównaniu z próbką DNA można potwierdzić, że kupa „należy” do określonego psa.
Oprócz rozpoznania „właściciela” kupy, ten rodzaj analizy umożliwił również rozpoznanie pochodzenia liczne bakterie występujące w wodach gruntowych. W ten sposób udało się potwierdzić obecność odpadów organicznych z psich odchodów w podziemnych warstwach wodonośnych.
Poza przyciąganiem owadów, które mogą przenosić choroby, stolec rozpuszcza się za pomocą deszczu i umożliwiają przenikanie różnych patogenów do podglebia. Po tym odkryciu wiele gmin postanowiło wzmocnić walkę z porzucaniem psich odchodów.
Analiza DNA w celu zidentyfikowania właścicieli, którzy nie zbierają psiej kupy
W Hiszpanii, usuwanie psich odchodów w miejscach publicznych jest jednym z obowiązków właścicieli. Rezygnacja z psich odchodów może wiązać się z karami finansowymi lub realizacją zastępczych korzyści środowiskowych.
Jednak nadal nie ma prawa ramowego na szczeblu krajowym, które określa sankcje mające zastosowanie do porzucania psich odchodów. Każda gmina może dyktować własne rozporządzenia w tym zakresie i określić najbardziej odpowiednią wartość grzywien.
Jest nawet kilka gmin, które zdecydowały się na wdrożenie systemu analizy genetycznej, aby: rozpoznawać psa po jego odchodach i w ten sposób karać jego właścicieli, jeśli ich nie zbierają. Chodzi o wzmocnienie walki z porzucaniem odchodów i wynikającym z tego zanieczyszczeniem środowiska.
Zasadniczo polega na pobraniu próbki porzuconego stolca, a następnie analizie markerów genetycznych określić jego pochodzenie. Po rozpoznaniu psa, który złożył zeznania, jego właściciel zostanie ukarany za nieusunięcie ich.
Aby ta metoda była opłacalna, konieczne jest utworzenie banku z próbkami genetycznymi psów zarejestrowanych w każdej gminie. Dopiero porównując ślady materiału genetycznego w kale z próbkami można potwierdzić tożsamość psa.
W konsekwencji, właściciele muszą zabrać swoje psy na pobranie krwi, z którego uzyskuje się jego profil genetyczny. Następnie każdy właściciel otrzymuje identyfikator, który umożliwia powiązanie psa z jego kałem, a także pomaga rozpoznać go w przypadku zagubienia.
Kontrowersje dotyczące skuteczności i wykonalności analizy genetycznej
Zgodnie z oczekiwaniami decyzja o wykorzystaniu genetyki do karania właścicieli wywołała wiele kontrowersji od czasu jej wdrożenia w 2014 r. Od tego czasu ponad 40 000 właścicieli zostało ukaranych grzywną za porzucenie psiej kupy.
Z jednej strony, Badania DNA w celu identyfikacji psa z jego kału są bardzo drogie. Oprócz kosztów związanych z samą analizą gmina musi ponieść koszty związane z pobraniem krwi i profilowaniem genetycznym wszystkich psów zarejestrowanych na jej terenie.
Jak wskazuje Alicante College of Veterinarians (Icoval), to bardzo duża inwestycja w metodę o mało udowodnionej skuteczności. Głównie dlatego, że system budzi wiele wątpliwości prawnych co do opieki nad pobranymi próbkami.
Aby zwiększyć jego wiarygodność, konieczne byłoby pobranie próbki, transport i przetwarzanie próbkom towarzyszył urzędnik posiadający kompetencje niezbędne do zapewnienia legalności procedury. Oznaczałoby to jeszcze wyższą inwestycję, co znalazłoby odzwierciedlenie również w konieczności ustanowienia wyższych kar.
Ponadto, według Icoval, System ten nie zapewnia również korzyści w lokalizacji zagubionych lub skradzionych zwierząt.. Jak podkreślono, mikroczipy Pozwalają na natychmiastową identyfikację psa, po odczytaniu jego kodu, a porównanie próbek genetycznych zajęłoby co najmniej dwa dni, aby uzyskać wiarygodne wyniki.
