Historia praw zwierząt zaczyna się na długo przed istnieniem praw i struktur prawnych jakie znamy dzisiaj. Jednak pierwsze ustawy o ochronie zwierząt umożliwiły przekształcenie dotychczasowej zindywidualizowanej walki w ruch społeczny w obronie zwierząt.
Pierwsze przepisy dotyczące ochrony zwierząt
Pomimo tak wielu historycznych poprzedników, pierwsze przepisy dotyczące ochrony zwierząt zostały opublikowane dopiero w XVII wieku. Prawdopodobnie pod wpływem uboju zwierząt, który miał miejsce w średniowieczu, współcześni myśliciele i ustawodawcy zwracali szczególną uwagę na przemoc, jaką człowiek wywiera na zwierzęta.
W szczególności pierwsza ustawa o ochronie zwierząt, o której mamy wiadomości, została opublikowana w Irlandii w roku 1635. Jej tekst dotyczył zakazać lub ograniczyć pewne powszechne nawyki na polach produkcyjnych które mogą powodować cierpienie lub ból zwierząt.
Sześć lat później W 1641 roku w Kolonii Massachusetts został opublikowany pierwszy system praw chroniących zwierzęta domowe. Jeden z jego najważniejszych wkładów wynikał z prawego numeru 92 jego obszernego tekstu, który stwierdzał, co następuje: „żadnemu człowiekowi nie wolno dopuszczać się jakiejkolwiek tyranii lub okrucieństwa wobec jakiejkolwiek urodzonej istoty, która jest normalnie zatrzymywana do użytku ludzkiego”.
W latach 1653-1659 miały być również zatwierdzone w Wielkiej Brytanii różne przepisy zakazujące walk psów, byków i kogutów, oraz że ustanowiono sankcje dla przestępców, którzy organizowali lub uczestniczyli w takich wydarzeniach.
Kilka lat później, w 1822 r., pierwsza ustawa, która zatwierdziła zapobiegać brutalnym lub okrutnym praktykom i zachowaniom w szczególności wobec zwierząt gospodarskich. Niedługo później, w 1835 r., rozszerzono również pojęcie okrucieństwa i wzmocniono ochronę zwierząt domowych.
Przepisy dotyczące ochrony zwierząt w latach XX wieku
Na kontynencie amerykańskim pierwsze z przepisów o ochronie zwierząt zostało zatwierdzone w Stanach Zjednoczonych w 1967 roku. Pierwotnie jego tekst mówił o podstawowe prawa zwierząt domowych oraz kary nakładane na właścicieli, którzy je naruszają.
Jakiś czas później rozporządzenie to jest modyfikowane i rozszerzane tak, aby obejmowało również: ochrona zwierząt wykorzystywanych w badaniach laboratoryjnych.
W 1987 roku zostanie opublikowana Europejska Konwencja o ochronie zwierząt domowych, który Hiszpania miała ratyfikować wiele lat później. W tym czasie inicjatywa przedstawiła ważne postępy, takie jak zakaz okaleczeń estetycznych u psów towarzyszących, takich jak obcinanie uszu i ogona u wielu ras.
Wspomniana umowa, która nadal obowiązuje, uregulował wykorzystywanie zwierząt w zajęciach rekreacyjnych, wśród których jest polowanie sportowe (które nadal jest dozwolone w Hiszpanii). Tekst stanowi, że zwierzęta mogą być wykorzystywane wyłącznie do czynności, które nie wiążą się z żadnym rodzajem cierpienia, bólu ani zagrożenia dla ich zdrowia.
Innym ważnym wkładem Konwentu Europejskiego jest zobowiązanie rządów centralnych krajów, które ją ratyfikują, do: podjąć konkretne środki w celu zwalczania i zapobiegania przeludnieniu ulic.
Za to wszystko od lat 80. wiele krajów europejskich unowocześnia swoje przepisy ustawowe i wykonawcze, aby wzmocnić walkę ze znęcaniem się nad zwierzętami; Zaczynają również promować skuteczniejszą politykę publiczną, aby zachęcić do adopcji i odpowiedzialnej własności oraz sprawić, by kontrola reprodukcyjna zwierząt domowych stała się opłacalna.
Geneza ruchu w obronie dobrostanu zwierząt
Chociaż zawsze odbywały się indywidualne demonstracje w obronie dobrostanu zwierząt, stałoby się to walką lub ruchem społecznym od 1876 roku.
Ważnym historycznym kamieniem milowym byłoby zatwierdzenie w Anglii ustawy przeciwko okrucieństwu wobec zwierząt (Ustawa o okrucieństwie wobec zwierząt), która została później zastąpiona ustawą o ochronie zwierząt (Ustawa o ochronie zwierząt) w 1911 r.
Są one zwykle uważane za pierwsze konkretne przepisy prawa zwierząt i początkowy „kop” dla ruchu społecznego na rzecz uznania praw zwierząt. Ponadto jej tekst został przyjęty jako przykład do naśladowania przez kraje europejskie.
Stopniowo walka społeczna rosła w siłę i w połowie XIX wieku zaczęły powstawać pierwsze ruchy stowarzyszenia w obronie zwierząt. Praca tych ruchów była i nadal jest niezbędna dla postępu pod względem prawnym w dziedzinie ochrony i dobrostanu zwierząt.
Począwszy od lat 70., Ruchy te zaczynają się dzielić na dwa główne nurty, które logicznie są ze sobą połączone. Bardziej tradycyjny nurt skupia się na wzmocnieniu ochrony państwa wobec zwierząt.
Najnowszy nurt, który rości sobie prawa do różnych gatunków, walczy o zmiana w legalnym traktowaniu zwierząt -przestać być postrzeganym jako rzeczy- oraz o uznanie ich praw na poziomie prawnym.
