Z pewnością znasz jego zaczerwienioną twarz lub pierzastą szyję w przeciwieństwie do innych sępów. Na pewno przy tych ciekawostkach abanto (lub sępa egipskiego, jak go nazywa się w innych regionach) w końcu go polubisz, bo nie wszyscy go lubią ze względu na jego wygląd.
Wędrowny, padlinożerny, obecny w życiu człowieka od czasów starożytnych. Zobaczymy, co nas łączy z abanto i trochę lepiej poznamy jego biologię dzięki małej teczce i 5 ciekawostkom. Czasami najlepszym sposobem na naukę jest obudzenie iluzji, więc do dzieła.
Biologia sępów
Zanim przejdziemy do ciekawostek związanych z abanto, pokrótce omówimy jego cechy.Sęp egipski (Neophron percnopterus) to gatunek ptaka szponiastego z rodziny jastrzębiowatych, dziennych ptaków drapieżnych. Zamieszkuje południową Europę i Azję, w obrębie których przemieszcza się sezonowo wraz ze swoimi migracjami. Puebla, przede wszystkim skalne półki.
Podobnie jak inne ptaki drapieżne jest ściśle mięsożerny i opiera swoją dietę na padlinie. Jednak będąc ostatnimi, które docierają do padliny, którą zjadają inne ptaki, uzupełniają swoją dietę o obornik, małe zwierzęta, owady i jaja.
Są samotnikami. Rzadko spotyka się je w parach lub grupach młodych osobników. Po osiągnięciu dorosłości (w wieku 6 lat) tworzą monogamiczne pary, które wracają na to samo miejsce lęgowe przez wiele lat z rzędu. Gniazdo jest ogromne i zawiera materiały takie jak tkanina, sierść lub skóra i zawiera 1-3 jaja, z których wylęga się 39-45 dni.
Abanto ciekawostki
Ten drapieżny ptak przyciąga uwagę wielu znawców ze względu na dużą ilość prezentowanych przez siebie ciekawostek. Chociaż początkowo może pozostać niezauważony, w miarę pogłębiania się badań nad jego cechami i zachowaniem pojawiają się niespodzianki. Zobaczymy niektóre z nich, które sprawią, że zaniemówisz.
1. Używają narzędzi
Sęp egipski słynie z włączenia jaj do swojej diety. Kiedy konsumuje taką z cienką i małą skorupą, zwykle upuszcza ją z pewnej wysokości, aby się otworzyła. Kiedy jednak podczas pobytu w Afryce Północnej i Środkowej dostaje strusia, ani rzucając nim, ani używając silnego dzioba nie udaje mu się go otworzyć, ponieważ skorupa jest bardzo gruba i twarda.
W takich sytuacjach abanto uzbraja się w kamień i będzie to ten, którym rzuca ze znacznej wysokości, aby rozbić jajko. W rzeczywistości spędza czas i pokonuje duże odległości, aby znaleźć odpowiedni kamień, ponieważ zrzuci go z obliczonej wysokości, aby upewnić się, że wysiłek się opłaci.
2. Nazwa jego rodzaju pochodzi z mitologii greckiej
Neophron, rodzaj abanto, to postać z mitologii greckiej, która wraz ze swoim przyjacielem Aegypiusem została zamieniona w sępa. Stało się tak, ponieważ Neophron był zły, że jego przyjaciel sypia z jego matką, więc oszukał matkę swojego przyjaciela, aby zamieniła się miejscami z jego własną w ciemnym miejscu.
Rezultat, jak można się było spodziewać, nikomu się nie podobał. Przyjaciel Neophrona przespał się z jego matką podstępem, a ona wydłubała mu oczy, kiedy się o tym dowiedziała. Niewidomy przyjaciel przeklął go przed Zeusem, który postanowił zamienić obu mężczyzn w sępy.
3. To najmniejszy sęp w Starym Świecie
Kolejną ciekawostką abanto jest to, że wśród rodziny sępów zamieszkujących Stary Świat jest najmniejszy ze wszystkich. Rozpiętość jego skrzydeł wynosi około półtora metra. Nie są też bardzo długie, zwykle mierzą około 85 centymetrów od czubka dzioba do ogona.
To jeden z powodów, dla których muszą czekać, aż inni padlinożercy skończą jeść, zanim odkroją kości i skórę.
4. Jego wartość dla ekosystemu jest nieoceniona
Słowo padlinożerca ma bardzo negatywne konotacje w codziennym języku, ale prawda jest taka, że bez zwierząt, które jedzą zwłoki i odchody, ekosystemy nie mogłyby funkcjonować. Co więcej, abanto nie tylko oczyszcza krajobrazy ze zwłok, ale także od czasu do czasu zjada obornik. Zatem jego zniknięcie oznacza większą ilość zgnilizny zanieczyszczającej ziemię.
5. Jest zagrożony wyginięciem
Najsmutniejszą z ciekawostek abanto jest to, co IUCN uważa za zagrożone (EN). Jego populacja spada z roku na rok z powodu zatruć, porażenia prądem na liniach energetycznych, wyczerpywania się zasobów w jego środowisku i kłusownictwa.
Mięsożerne zwierzęta są jednymi z najbardziej zagrożonych na obszarach wiejskich, ponieważ są postrzegane jako zagrożenie dla żywego inwentarza, a ludzie zazwyczaj nie wahają się przed ich otruciem lub zabiciem w inny sposób. Dlatego wciąż jest dużo edukacji do przekazania i różnych środków do przejścia, aby je chronić.
