Antlion jest jednym z najciekawszych owadów, jakie istnieją. Wyróżnia się tym, że jest skutecznym i niesamowitym myśliwym, do tego stopnia, że musi tylko czekać w jednym miejscu, aby zdobyć jedzenie na cały dzień. Ponadto ma mylącą nazwę, ponieważ nie należy do formicydów ani grupy mrówek.
Nazwa „mrówka lew” odnosi się do różnych gatunków z rodziny Myrmeleontidae. Do ich najbliższych krewnych należą muchy wężowe i opastun . Czytaj dalej i dowiedz się więcej o tej ciekawej grupie owadów.
Gdzie żyją te owady?
Może to zabrzmieć dziwnie, ale lwy mrówkowe można znaleźć prawie wszędzie na świecie.Oczywiście większość z nich zwykle pozostaje ukryta zakopana w ziemi, zanurzona w wodzie lub pod opadłymi liśćmi lasów. Z tego powodu rzadko spotyka się jego fazę larwalną. Ponadto dorosłe osobniki są bardzo podobne do innych owadów i normalne jest mylenie ich ze sobą.
Charakterystyka grupy
Te owady są uważane za holometaboliczne, co oznacza, że przechodzą przez 4 różne etapy życia: jajo, larwa, poczwarka i postać dorosła. Jego ciało jest podzielone na trzy odrębne części zwane głową, klatką piersiową i odwłokiem. Mają 3 pary nóg, aw ostatnim okresie życia wykazują uskrzydloną morfologię podobną do ważek.
Forma larwalna dominuje przez większą część swojego istnienia i jest najbardziej znana ze swojej drapieżnej aktywności. Ma duży owalny brzuch i wydłużone szczęki z kolcami, które służą do łapania zdobyczy. Mają zwyczaj kopania tuneli, aby się ukryć, a także polować.Kiedy osiągną odpowiedni rozmiar, zaczynają budować swoją poczwarkę, przy której następuje metamorfoza.
Osoby dorosłe mają inny wygląd niż ich stadium larwalne, ponieważ są wydłużone podobnie jak ważki. Pokazują piękne przezroczyste skrzydła, które mają dużą liczbę „żyłek”. Pomimo osobliwego wyglądu, dorosły osobnik żyje tylko od 25 do 45 dni. Dlatego wykorzysta cały pozostały czas na znalezienie partnera, partnera i pozostawienie potomstwa.
Używają wibracji ziemi do komunikacji
Zarówno larwy jak i osobniki dorosłe mają dużą zdolność wykrywania wibracji. Mają cienkie „włosy” wzdłuż ciała, które służą jako receptory ruchów. Daje im to przewagę konkurencyjną, gdy są zanurzeni w podłożu, ponieważ tak postrzegają swoich konkurentów.
Dzięki wibracjom są w stanie wykryć rozmiar swojej ofiary.Według artykułu opublikowanego w czasopiśmie Animal Cognition, w ten sposób wybierają je, aby oszczędzać zasoby i łowić głównie duże stawonogi. W ten sposób dostosowują swoją drapieżną strategię, aby być bardziej skutecznym i przetrwać.
Dlaczego nazywają się lwami mrówkami?
Antliony nie należą do grupy taksonomicznej mrówek, więc nie można ich uważać za "prawdziwe mrówki" . Jednak szczęki larw mają pewne podobieństwa z tą grupą, poza tym, że są to jedyne struktury, które obserwuje się podczas skradania się za ofiarą. Z tego powodu nazywane są „mrówkami”, chociaż reszta ich morfologii jest zupełnie inna.
Mrówka-lew buduje pułapki
Specyficzną cechą tej grupy jest to, że duża część tworzących ją gatunków buduje pułapki na polowania. Polegają one na kopaniu małych dołków w piaszczystym podłożu i chowaniu się w samym ich środku.Dzięki tej technice wystarczy im tylko czekać, aż nieświadomy stawonoga spadnie, by złapać go w paszczę.
Pułapki mają średnią głębokość 5 centymetrów i średnicę 7,5. Każda konstrukcja wygląda jak rodzaj lejka w piasku, więc końce są bardzo śliskie. Ułatwia to chwytanie zdobyczy, a larwa musi tylko pozostać zakopana w środku, aby się pożywić.
Antliony wstrzykują enzymy i toksyny swojej ofierze w momencie, gdy ją schwytają, paraliżując ją w ten sposób, aby mogła zostać przetworzona jako pożywienie. Co więcej, te same substancje rozpuszczają całą zawartość swoich ofiar, a następnie połykają ją jak koktajl.
Polowanie nie zawsze idzie dobrze
Chociaż lwy mrówek są doskonałymi i skutecznymi łowcami, ich strategia nie zawsze działa dobrze.Przykładem tego jest sytuacja, gdy pasożytują na nich osy z rodziny Chalcidoidea, co pobudza larwę do wyjścia z pułapki w celu wstrzyknięcia jaj do jej ciała. W ten sposób mały okaz staje się inkubatorem i będzie przyszłym pokarmem dla młodych os.
Antlions to ogromna i zróżnicowana grupa, która ma szczególne cechy. Pomimo tego, że są owadami, które mierzą od 2 do 15 centymetrów, mają imponujące zachowania, które pomagają im radzić sobie w środowisku.