Zespół zimnego ogona u psów - znany również jako ostra miopatia kości ogonowej - jest patologią charakteryzującą się niedokrwiennym uszkodzeniem mięśni ogona. Powoduje to, że psy nie są w stanie machać ogonem, kiedy normalnie by to robiły, oprócz ogólnego bólu i dyskomfortu.
Rzeczywiste przyczyny tego stanu nie są do końca znane, ale różne badania pokazują, że wydaje się on być skorelowany z takimi czynnościami jak pływanie. Jeśli chcesz dowiedzieć się wszystkiego o zespole zimnego ogona u psów, czytaj dalej.
Przyczyny zespołu zimnego ogona u psów
Chociaż mechanizmy leżące u podstaw choroby nie są znane, uważa się, że istnieje pewien uwarunkowany komponent genetyczny.Psy myśliwskie są najbardziej podatne na zimne ogony: różne odmiany retrieverów, wyżły angielskie, bassety, psy rasy beagle i setery to przykłady.
Według American Kennel Club (ACK) zespół ten pojawia się zwykle u psów po czynnościach wymagających wymagającego ćwiczenia mięśni ogona. Obejmuje to przede wszystkim pływanie w bardzo zimnej wodzie. Inne wyzwalacze mogą być następujące:
- Jak już powiedzieliśmy, pływanie w wodzie o ekstremalnych temperaturach przez długi czas.
- Przedłużone uwięzienie w klatce. Jeśli pies trzyma ogon w nienormalnej pozycji przez długi czas, mięśnie ogona mogą się złamać.
- Narażenie na bardzo zimne otoczenie.
- Intensywne ćwiczenia bez odpowiedniego treningu.
- Przesadne zmiany pogody.
- W niektórych przypadkach nawet nadmiernie energiczne machanie ogonem może prowadzić do syndromu.
Objawy
Jak podaje portal weterynaryjny AEVA, zespół ten charakteryzuje się obecnością złamań we włóknach mięśniowych ogona, szczególnie w mięśniach międzypoprzecznych. Chociaż może się to wydawać mało istotne klinicznie, zaburzenie to powoduje ból u psa i musi zostać szybko zatrzymane.
Wśród najczęstszych objawów zespołu zimnego ogona u psów znajdujemy:
- Całkowicie bezwładny ogon od podstawy do końca.
- Może również wystąpić w gradiencie, to znaczy, że jedna z płaszczyzn ogona jest bardziej zwiotczała niż pozostałe.
- Brak ruchu w ogonie.
- Ból i dyskomfort u psa, zwłaszcza gdy próbuje poruszyć ogonem.
- Letarg.
- Płacz/jęczy.
- Potargane włosy u nasady ogona.
Wszystkie te objawy są charakterystyczne dla zespołu zimnego ogona, ale mogą je również prezentować inne patologie. Na przykład złamanie kości ogona, zapalenie gruczołu krokowego, zaatakowane gruczoły odbytu, uszkodzenie krążka międzykręgowego, niektóre rodzaje raka i inne choroby również powodują wiotki ogon.
Diagnoza
Rozpoznanie tego zaburzenia jest dość łatwe. Lekarz weterynarii przeprowadzi badanie fizykalne psa na podstawie badania palpacyjnego ogona, a następnie podda go badaniom obrazowym - takim jak prześwietlenie rentgenowskie - w celu wykluczenia ewentualnych złamań kości lub guzów.
Należy podkreślić, że zwykle zespół ten jest związany z niedawną wymagającą aktywnością fizyczną. Jeśli uważasz, że Twój pies cierpi na tę patologię, powiedz weterynarzowi o wszystkich ćwiczeniach, które wykonywał w ostatnich tygodniach. To znacznie ułatwi diagnozę.
Leczenie zespołu zimnego ogona u psów
Drobne skomplikowane przypadki leczy się zazwyczaj środkami przeciwzapalnymi, które zawsze powinien przepisać lekarz weterynarii. Pamiętaj, że dawka dla człowieka może być śmiertelna dla psa. Zwykle ranny obszar goi się bez większych komplikacji w ciągu około 2 tygodni.
Konieczne jest, aby pies nie wykonywał bardzo wymagających/ekscytujących czynności w okresie rekonwalescencji, ale po wyleczeniu mógł wrócić do normalnego życia. Należy pamiętać, że psy wymagają stymulacji i ruchu, dlatego nie należy ograniczać aktywności swojego pupila przez taki sporadyczny wypadek.
Tylko dlatego, że pies miał epizod zimnego ogona, nie oznacza, że musi to mieć ponownie.
Patologia trudna do uniknięcia
Psy to żywe, żywiołowe i pełne energii istoty.Czasami ich szybki tryb życia odbija się na poziomie medycznym, ale nie oznacza to ograniczenia liczby bodźców oferowanych psom. Czasami zespół zimnego ogona jest nieunikniony, podobnie jak skręcenie człowieka podczas ćwiczeń.
Z tego powodu nie należy ograniczać żadnej aktywności u psa pomimo nieszczęścia. Drobne urazy są częścią życia i jako takie nie powinny mieć znaczenia poza odpowiednim leczeniem weterynaryjnym.