Samce psów domowych mogą cierpieć na liczne dolegliwości rozrodcze, ale być może częściej je lekceważymy, ponieważ choroby u suk wydają się bardziej rażące.
To przekonanie jest do pewnego stopnia zrozumiałe, ponieważ kobiety mają a priori bardziej złożone „maszyny”. Mimo to, jeśli chodzi o cierpienie na choroby, samiec nie pozostaje daleko w tyle. Tutaj pokazujemy trzy najczęstsze patologie reprodukcyjne, na które może cierpieć samiec.
1. Przerażająca parafimoza
Parafimoza odnosi się do sytuacji, gdy penis nie może wrócić na swoje zwykłe miejsce, do wnętrza napletka. Przyczyny są różne, ale wyróżniają się następujące:
- Bardzo mały otwór napletka (lub bardzo krótki napletek), zwykle spowodowany wadami wrodzonymi.
- Skóra lub włosy utrudniające cofanie się napletka do jego naturalnego miejsca.
- Najrzadszy przypadek: stan neurologiczny, który uniemożliwia retrakcję prącia.
Problem polega na tym, że ta patologia, jeśli nie zostanie szybko rozwiązana, może stać się stanem nagłym. Napletek uciska żołądź w taki sposób, że uniemożliwia powrót żylny. Powoduje to obrzęk i stan zapalny błony śluzowej, odsłaniając bardzo wrażliwą błonę śluzową, skłonną do owrzodzeń i martwicy.
Na co zwrócić uwagę, aby podejrzewać tę patologię i jak ją leczyć
Najbardziej oczywistą rzeczą będzie wizualizacja prącia zawsze poza napletkiem, zaczerwieniona i zaogniona, oprócz wyraźnego dyskomfortu zwierzęcia, nadmiernego lizania i oznak bólu w okolicy. Czasami możesz zrobić sobie krzywdę, a nawet okaleczyć.
Aby zmniejszyć stan zapalny, może wystarczyć przyłożenie lodu i lubrykantu, aby umożliwić penisowi cofnięcie się. W większości przypadków zwierzę oprze się takiej manipulacji i konieczne może być lekkie uspokojenie.
Może to być korzystne, ponieważ uspokojenie powoduje uogólniony skurcz naczyń, co pomaga zmniejszyć stan zapalny.
Jeśli przyczyną jest wrodzona wada napletka, może być konieczna operacja powiększenia otworu. Jeśli organ był już martwiczy, jedyną opcją byłaby amputacja.
2. Skręt jądra
Obrót jednego z jąder wokół swojej osi pionowej (czyli na powrózku nasiennym) jest dość poważny i może być spowodowany różnymi przyczynami, które kończą się zerwaniem więzadła mosznowego. Konsekwencje będą obejmować:
- Zatkanie naczyń krwionośnych zaopatrujących jądro, co najpierw powoduje jego obrzęk, a następnie martwicę.
- Zatkanie nasieniowodu.
- Uszkodzenie nerwów unerwiających jądro.
Istnieje patologia, w której dość często występuje skręt jądra. To nowotworowe jądra wewnątrzbrzuszne. Zwiększając znacznie rozmiar, pociągają za więzadło i ostatecznie je zrywają.
Jak potwierdza się diagnozę? Czy konieczna będzie operacja?
Skręt jądra można podejrzewać w obecności zwierzęcia z bólem i zapaleniem moszny. W rzeczywistości pies może nawet odmówić chodzenia lub dokonać samookaleczenia w okolicy.
Jak widać, objawy te będą przydatne tylko wtedy, gdy jądro będzie na swoim miejscu; to znaczy, jeśli nie ma wnętrostwa. Przy wewnątrzbrzusznym skręcie jąder zwykle dochodzi do dalszego pogorszenia ogólnego stanu psa i wyczucia twardej masy w ogonowej części brzucha.
W każdym przypadku skręcenie jądra będzie wymagało korekcji chirurgicznej, ale może być konieczne uprzednie ustabilizowanie pacjenta, jeśli jego krążenie było upośledzone przez długi czas.
3. Bakteryjne zapalenie gruczołu krokowego
Prostata to dodatkowy gruczoł płciowy, który znajduje się u psów w tylnej części pęcherza, otaczając cewkę moczową. Czasami gruczoł ten jest atakowany przez bakterie, takie jak Escherichia coli, Staphylococcus spp. lub Streptococcus spp.
Zwykłą przyczyną jest obecność innych patologii, takich jak przerost prostaty lub metaplazja płaskonabłonkowa. Choroby te prawdopodobnie zwiększają liczbę bakterii w cewce moczowej gruczołu krokowego, stąd infekcja.
Diagnoza
Na poziomie symptomatologicznym psy będą wykazywać objawy zgodne z jakąkolwiek inną infekcją, takie jak gorączka, wymioty lub ból brzucha. Prawdą jest, że czasami pojawiają się miejscowe objawy (takie jak ropa w ujściu cewki moczowej), które mogą dać nam jakąś wskazówkę. Ale potwierdzeniem będzie:
- Przez badanie palpacyjne odbytu, gdzie można ocenić bolesny gruczoł i nieregularny zarys.
- Poprzez badania krwi, które wykażą niewątpliwe oznaki infekcji.
- Z posiewem moczu, nawet lub cytologią wytrysku.
Jakie mamy opcje terapeutyczne?
Konieczne będzie dość długie leczenie przeciwdrobnoustrojowe. Przynajmniej dopóki w płynie prostaty nie zostaną znalezione żadne bakterie. Tylko wtedy zapobiegniemy przewlekłości choroby. Bo jeśli tak, to trzeba będzie operować.
Pomocne może być podawanie hormonów w celu zmniejszenia rozmiaru prostaty. Ale strzeż się! Dalsze podawanie estrogenów może spowodować metaplazję gruczołu krokowego. Jak widzieliśmy wcześniej, predysponuje to do nowego zapalenia gruczołu krokowego.