Zatrucie psa jest częstym schorzeniem ze względu na dużą liczbę substancji, które mogą je powodować. Ustalenie pochodzenia i analiza towarzyszących objawów pomoże w ustaleniu najskuteczniejszego leczenia weterynaryjnego.
Czynników, które mogą wywołać zatrucie psa, jest wiele, od złego jedzenia po celowo zaaplikowaną truciznę. Warto jednak wspomnieć, że przypadki o największej częstości występowania to te związane ze spożyciem paszy lub innego rodzaju źle zakonserwowanej żywności, a także niektórych trujących roślin.
Wszystko to sprawia, że konieczna jest kontrola psów zarówno w kraju jak i za granicą, ze szczególnym uwzględnieniem parków.
Objawy zatrucia psa
Chociaż różnorodność i intensywność objawów różni się w zależności od przyczyny choroby, istnieją pewne wspólne objawy zatrucia:
- Zaburzenia trawienia. Najczęstsze są wymioty, biegunka i utrata apetytu.
- Zaburzenia skórne. Łysienie, zwłaszcza w okolicy pyska, podrażnienia lub stany zapalne.
- Niewydolność oddechowa.
- Zaburzenia rytmu serca.
- Letarg.
Większość zatruć występuje drogą pokarmową, stąd główne objawy to trawienie. Jednak psy mogły również wdychać jakąś toksyczną substancję, która może utrudniać im oddychanie, a także powodować zawroty głowy.
Gdy zatrucie miało miejsce w domu, wygodnie jest zrobić retrospektywę substancji spożytych przez psa. Te, wraz z różnymi doświadczanymi zaburzeniami, będą niezbędne, aby specjalista mógł ustalić odpowiednie leczenie.
Jeśli z drugiej strony nieznany jest czynnik wywołujący dyskomfort zwierząt, badania krwi pomogą ustalić przyczynę, która go wywołała.
Protokół postępowania w przypadku zatrucia
Przepisując leczenie, należy dokonać pierwszego rozróżnienia, dla którego należy ocenić, czy odpowiedzialna za to substancja może zostać wydalona samodzielnie.
Ten punkt wynika z faktu, że w niektórych przypadkach zatrucie następuje poprzez połknięcie ciał obcych, takich jak zabawki, patyki lub kości. W takich przypadkach można wywołać wymioty, wykonać endoskopię, a nawet przeprowadzić operację ekstrakcji.
Jeżeli zwierzę nie wymaga interwencji chirurgicznej, leczenie będzie polegało na podaniu antidotum zdolnego zneutralizować toksyczną substancję, aby zapobiec dalszemu wchłanianiu. Do najczęstszych należy stosowanie lewatyw w celu przyspieszenia pasażu jelitowego lub diuretyków, które przyczyniają się do eliminacji substancji przez drogi moczowe.
Z drugiej strony coraz bardziej przydatne staje się stosowanie węgla aktywnego w przypadku zatruć domowych. Ta cząsteczka działa poprzez wiązanie się z jadem, zanim przejdzie on do przewodu pokarmowego. Jednak jego stosowanie nie jest zalecane do obróbki materiałów żrących, etanolu, fluoru i nawozów sztucznych.
Jeśli trucizna została połknięta w dużych ilościach lub powoduje duży dyskomfort u zwierzęcia, weterynarz może zastosować płukanie żołądka.
Na koniec, w najpoważniejszych przypadkach filtracja nerkowa zostanie przeprowadzona za pomocą aparatu do dializy w celu usunięcia substancji toksycznej zarówno z krwi, jak i nerek psa.
Oprócz leczenia najodpowiedniejszego do ciężkości zatrucia, prawdopodobnie zaleca się płynoterapię, aby zapewnić dobre nawodnienie zwierzęcia.
Pomimo dużej łatwości zarażenia psami, większości przypadków można zapobiec. Zapewnienie odpowiedniej diety, unikanie toksycznych roślin w domu i kontrola zwierząt to jedne z najskuteczniejszych środków.