Kiwi to z różnych powodów jeden z najbardziej niezwykłych ptaków na naszej planecie. Jednocześnie jest najbardziej lubiany ze względu na swój niepowtarzalny wygląd. To niefortunne, że na to zwierzę polowano jako trofeum przez cały XIX i XX wiek przez angielskich kolonistów, ale dziś możemy powiedzieć, że kiwi zostało uratowane przed pewnym wyginięciem.
Konkretna wyspa
Jak wskazuje tytuł, ptak ten jest jednym z emblematów Nowej Zelandii, małego kraju w Oceanii. Jest znany na całym świecie, ponieważ odbywała się tam większość zdjęć do Władcy Pierścieni.
Ale ciekawostki na tym się nie kończą. Szacuje się, że na wyspie jest więcej owiec niż ludzi na jej lądzie. Jednak nic nie wyróżnia tego kraju bardziej niż jego bardzo szczególna fauna.
Ponieważ kraj ten jest odcięty od większej części świata, wiele zwierząt, które tu spotykamy, jest niesamowitych, albo ze względu na to, jakie są, albo dlatego, że nie zmieniły się zbytnio przez tysiąclecia.
Tak jest w przypadku kiwi, średniej wielkości ptaka o dość specyficznym kształcie: owalnym ciele, wydłużonym dziobie, bez widocznych skrzydeł, dużych nogach, bez ogona i piórach podobnych do włosów. W szczątkach jego skrzydeł możemy znaleźć coś bardzo osobliwego: rodzaj zanikłego pazura.
Ptak narodowy Nowej Zelandii
Wyspę zamieszkuje pięć gatunków kiwi w różnych częściach: brunatny, rowi, tokoeka, roroa i karzeł nakrapiany. Każdy z tych gatunków jest zagrożony, ponieważ traci swoje naturalne przestrzenie. Dzieje się tak nie tylko dlatego, że drapieżniki i polowania zmniejszyły liczebność tych ptaków.
Kiwi to zwierzęta nocne i wszystkożerne. Owady, ich ulubione jedzenie. W ciągu dnia zazwyczaj ukrywają się przed swoim naturalnym drapieżnikiem – gronostajem – w podziemnych norach. Jednym z faktów jest to, że kiwi mają jeden z najlepiej rozwiniętych zmysłów węchu wśród wszystkich ptaków.
Ponadto kiwi mają tę właściwość, że składają jaja tak duże jak ich ciała. Czasami jajo jest tak duże wewnątrz samicy, że nie pozwala jej się pożywić, ponieważ zajmuje całą przestrzeń w jej małym ciele.
Ale to nie koniec, kiwi potrzebują więcej czasu na wyklucie jaj. Jest to jednocześnie zaleta i wada; To prawda, że populacja nie wzrośnie znacząco, ale pisklę będzie mogło szybciej się bronić w środowisku podczas wyklucia.
Sytuacja z kiwi jest tak poważna, że uważa się, że w latach 90. było tylko 200 ptaków któregokolwiek z wymienionych podgatunków. Obecnie na wyspie żyje około 68 000 ptaków, niezależnie od tego, czy są one monitorowane, czy nie. Szkoda, że każdego roku ginie 2% tych ptaków, średnio około 20 ptaków tygodniowo.
Pomimo obecnej sytuacji z jego siedliskiem, w Nowej Zelandii istnieją różne organizacje, które twierdzą, że kiwi zostało uratowane przed wyginięciem. Wszystko dzięki wspieranej przez rząd edukacji wokół tych ptaków.
Jak uratowano kiwi przed wyginięciem
Będąc narodowym ptakiem kraju, wiele osób martwi się o jego populację. Polowania są karalne, a liczba ludności jest stale monitorowana. Nawet rdzenna ludność – Maorysi – uważają to zwierzę za święte i chronione przez boga lasu.
Aby rozpowszechniać więcej informacji na temat opieki nad nimi, pojawiły się grupy zajmujące się ochroną i edukacją tych ptaków. Dom kiwi Otorohanga i Kiwi dla kiwi to tylko niektóre z organizacji zajmujących się ochroną tych ptaków.
Nowozelandzki Departament Ochrony (DOC) również prowadzi program ratowania kiwi. Ich celem jest kontrolowanie liczby drapieżników w ich siedliskach i monitorowanie osobników; starają się również zwiększyć liczbę dostępnych genów.
Programy pielęgnacji kiwi
Od 2000 roku DOC wyznacza różne obszary zwane „sanktuariami”, w których Kiwi mogą żyć w pokoju. Są trzy na północnej wyspie i kolejne dwa na południowej wyspie:
- Sanktuarium Kiwi Whangarei
- Sanktuarium Kiwi Moehau
- Rezerwat kiwi lasu Tongariro
- Okarito Kiwi Sanktuarium
- Haast Tokoeka Kiwi Sanctuary
Te sanktuaria, oprócz ochrony życia tych zwierząt, mają na celu realizację innych programów, które DOC kontroluje wraz z różnymi organizacjami.
Tak jest w przypadku Operacji jajo lęgowe, programu, w ramach którego jaja tych ptaków są pozyskiwane w celu rozmnażania ich w niewoli do pewnego wieku. Kiedy pisklę jest w stanie radzić sobie samodzielnie, zostaje wypuszczone w jednym z tych miejsc.
Dzięki temu można powiedzieć, że kiwi zostało uratowane, a przynajmniej jest w trakcie rekonwalescencji. Wszystko, co pozostaje, to zrobić wszystko, co w naszej mocy, aby zapobiec ponownemu zagrożeniu.
