Jak sama nazwa wskazuje, atrofia jąder u psów to degeneracja lub deformacja układu rozrodczego psów płci męskiej. Ten typ przypadłości ma stosunkowo wysoką częstość występowania, częściej u osobników w zaawansowanym wieku.
Istnieje duża różnorodność przypadków. Ta patologia może dotyczyć jednego lub obu jąder i w większości przypadków prowadzić do bezpłodności. Ogólnie rzecz biorąc, lekarze weterynarii odradzają hodowlę zwierząt dotkniętych tego typu problemami.
Przyczyny, które mogą powodować zanik jąder u psów są równie szerokie: od predyspozycji genetycznych po czynniki środowiskowe lub pogodowe, takie jak ekstremalne temperatury.
Bakterie, pasożyty lub wirusy również mogą przyczynić się do powstania tych zdjęć; są też reakcje niepożądane na niektóre szczepionki i zła dieta.
Diagnoza
Wiele przypadków zaniku jąder u psów jest zauważanych przez lekarzy weterynarii podczas regularnych konsultacji. Chociaż w niektórych przypadkach dotknięte chorobą zwierzęta wykazują wyraźne oznaki dyskomfortu i bólu, nie zawsze tak jest.
Nawet w zależności od rodzaju wady może się zdarzyć, że wada nie zostanie wykryta palpacją. Dlatego przy najmniejszym podejrzeniu, że coś jest nie tak z układem rozrodczym psa, odpowiedzialny lekarz weterynarii zleci dokładniejsze badania, aby mieć całkowitą pewność co do sytuacji.
Wśród badań, które zwykle wykonuje się w celu wykrycia zaniku jąder, jest badanie nasienia, a także cytologia, USG i biopsja; od nich specjalista zaleci leczenie.
Rodzaje zaniku jąder u psów
Nowotwory, skręt jąder i wnętrostwo (narządy, które nie schodzą z jamy brzusznej do moszny) należą do najczęstszych przyczyn tej patologii. Sytuacje te muszą być wykrywane na czas i odpowiednio leczone, aby w ten sposób nie zagrażały życiu zwierzaka.
Skręt jądra
Występuje, gdy powrózek nasienny ulega nieprawidłowej rotacji. Może wystąpić z narządami doskonale zlokalizowanymi w mosznie psa, takimi jak te, które zostały uwięzione w okolicy brzucha. Kiedy te epizody występują, przepływ krwi zostaje przerwany, co nieuchronnie prowadzi do zapaści (zawału) jądra.
Głównymi objawami tego obrazu klinicznego są: umiarkowana gorączka, trudności w chodzeniu i wymioty. Ale te znaki ostrzegawcze nie pojawiają się we wszystkich sytuacjach; niektóre psy mogą cierpieć na częściowe, a nawet chroniczne skręcenie i zostać wykryte tylko przez przypadek.
W przypadku zatamowania jąder w okolicy brzusznej należy wykonać USG w celu potwierdzenia rozpoznania. Leczeniem stosowanym w takich przypadkach jest kastracja.
Wnętrostwo
Nazywa się to, gdy jądra nie opuszczają obszaru brzucha, aby osadzić się w mosznie. Mogą również utknąć w kanale pachwinowym lub w okolicy pachwiny.
Szczeniaki w wieku trzech tygodni powinny już mieć swoje narządy wewnątrz specjalnie do tego przeznaczonej torby. Jednak niektóre okazy potrzebują do dwóch miesięcy, aby pomyślnie zakończyć ten proces.
Wada ta jest często uwarunkowana obciążeniem genetycznym. Yorkshire, pudel, husky i miniaturowy znauzer są szczególnie podatne na zarażenie. Aby uniknąć rozprzestrzeniania się choroby, oprócz zapobiegania kolejnym powikłaniom (jak np. skręt jądra), zdiagnozowane osobniki są niemal natychmiast kastrowane.
Potwierdzając nieprawidłowości, weterynarz musi tylko zbadać genitalia szczeniaka. W celu dokładnego ustalenia miejsca, w którym utknęły chore narządy, wykonuje się badanie USG.
Guzów
Jądra to, po skórze, narządy o największej częstości występowania nowotworów u samców psów. W tym stanie geny i typ rasy również odgrywają główną rolę; Statystycznie najbardziej dotknięte chorobą są boksery i owczarki niemieckie.
Ewidentne zmiany kształtu, zwiększona objętość lub sztywność są przesłankami do podejrzeń obecności guza jądra. U kobiet zwiększenie rozmiaru piersi i drastyczny spadek libido to kolejne objawy.
Lekarze weterynarii mając do czynienia z możliwymi przypadkami zaniku jąder, analizują cytologię jądra w poszukiwaniu zgodnej diagnozy. Ostatecznie wykonywana jest biopsja.
W leczeniu atrofii jąder zwykle stosuje się zabieg chirurgiczny; W jej przypadku chodzi o usunięcie guza i obu jąder, niezależnie od tego, czy dotyczyło to tylko jednego.
Nowotwory jąder zwykle nie kończą się przerzutami. W większości przypadków zwierzę po wyzdrowieniu z operacji będzie nadal żyło w absolutnej normalności.
